Του Τάσου Λειβαδίτη

"Τιποτα.Κοιμησου.Εμεις τελειώσαμε.Δεν εχει δάκρυα πια.Κλαινε όσοι στο βάθος ακομα ελπίζουν."

Τάσος Λειβαδιτης

Θα πάω κόντρα στον Λειβαδιτη;

Δεν το κάνω επίτηδες, ειναι το feeling της μολις-χωρισμενης ξανθιάς που με κυριεύει!

Το έχουμε κανει το κλάμα πχια καθημερινή δραστηριότητα μετα το πλύσιμο των δοντιών,λιγο πριν ανεβώ στη ζυγαριά! (Δε φτάνει που κλαίω οταν βλέπω τα γραμμάρια να αυξάνονται)

Κλαίω κύριε Λειβαδιτη μου! Και δεν ξέρω αν πραγματικα ελπίζω ακόμα! Βασικά το μονο που ελπίζω ειναι να μην του ξανασηκωθει και να τον παρατήσει η καινούργια αλλα εντάξει!

Οι λόγοι τελικα που κλαις ειναι παραπάνω απο αυτούς για τους οποίους ακόμα ελπίζεις! Αν μου ζητήσεις λόγους που πιστεύω οτι θα γυρίσει δεν έχω ούτε έναν να σου πω (εκτός και αν μετράει οτι σιγα μη βρει άλλο θύμα να τον αγαπάει τοσο) αλλα επειδη δε νομίζω, έχω καταλήξει στο  οτι κλαίω για αμέτρητους λόγους!

Δεν ελπίζω για τιποτα και παρόλα αυτά (οπως λεει και μια φίλη μου) ακόμα ξοδεύω αμέτρητα δάκρυα καθε βραδυ στο κρεβάτι.

Τα "γιατι" αμέτρητα…:

·        Γιατι στραβωθηκα και τον αγάπησα;

·        Γιατι δεν έβλεπα οτι δε μαγαπαει το ίδιο;

·        Γιατι νομιζα οτι οταν αγαπάει ο ένας μονο μπορεί να στεριώσει σχέση;

·        Γιατι τον πιεζα;

·        Γιατι τον πίστευα;

·        Γιατι τον ζηλευα;

·        Γιατι δεν πήρα τις γόβες απο την Καλογήρου;

Ολα αυτα χωρίς να υπάρχει ούτε δείγμα ελπίδας κύριε Λειβαδιτη μου οτι θα γυρίσει ξανά!

Κι όμως τελικα νομίζω οτι ειναι προνόμιο κάποιων ανδρών να σε κάνουν να τα βάζεις με τον εαυτό σου! Και να θυμώνεις με σένα που αυτός ήταν καραγκιόζης και τον δεχόσουν και ακόμα και τώρα μετα απο ολα όσα εχει κανει εσυ σκέφτεσαι τις καλές σας στιγμές, αγαπητό μου θύμα! Και νασου το δάκρυ κορομηλο ...

ΣΤ