Lucky Blonde

Επιτέλους Παρασκευή! Όσο χάλια και πεσμένη και αν είναι η ψυχολογία σου, και μόνο που θα βγεις το βράδυ ξέρεις οτι θα το ευχαριστηθείς! Τί;;; Δε θα βγεις απόψε; Είσαι με τα καλά σου κορίτσι μου; Ο άλλος θα βγει με τους φίλους του και εσύ θα κάτσεις σπίτι να κλαις τη μοίρα σου;

    Πώς μπορεί να σου κάνει το μυαλό πουρέ; Θα σου πω εγώ γιατί σε βλέπω βασανίζεσαι!    Εκεί που όλα είναι καλά, τρώει ο τύπος μια φρίκη χωρίς λόγο! Ή τουλάχιστον δεν ξέρεις εσύ πτωχή μου την αιτία.    Έτσι απλά ρε, λες και έχει περίοδο. Ούτε εμείς τέτοιο πράγμα! Και ότι τί;;; Πρέπει να δείξουμε κατανόηση;

Έλα παραδέξου το. Σου έχει τύχει. Για να μη σου πω ότι σου συμβαίνει ακόμα! Σε πληροφορώ δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να υπάρχει ανάμεσα σε δυο ανθρώπους ένας ηλεκτρισμός και ένας ερωτισμός.

Ποτέ δεν είναι αργά;;;;; Μας κάνουν πλάκα έτσι; Φυσικά και είναι αργά! Πάντα είναι αργά! Τις περισσότερες φορές έχει αποδειχθεί περίτρανα ότι αν κάτι δεν έχει γίνει στην ώρα του το "μετά" του εκτός από το ότι δεν πρόκειται να γίνει δε θα έχει και αξία!

Και αυτός σε βλέπει μια ζωή σαν θεά! Απο μακριά βέβαια αλλά σαν θεά! Και κάπως τα φέρνει η ζωη και κάτι γίνεται γίνεται μεταξύ σας!  Και όλο αυτό γίνεται ιεροσυλία! Να δεις πώς το έλεγε η Καιτούλα η Γαρμπή; " Ήμουν στη ζωή σου κάτι σαν θρησκεία! Τώρα αν φύγεις θα ´ναι ιεροσυλία"

"Έχετε παρατηρήσει πόσο ανυπόφορος μπορεί να γίνει κάποιος όταν γνωριστείς μαζί του για τα καλά;" Πραγματικά! Δεν μπορώ να καταλάβω τι φταίει! Στην αρχή είναι τόσο μαγικός και ενδιαφέρον. Και ξαφνικά γίνεται αυτό το ανιαρό πλάσμα που ό,τι και αν κάνει σε ενοχλεί! Μόνο που αναπνέει και θες να του πετάξεις κάτι βαρύ,κατα προτίμηση χαμηλής συναισθηματικής αξίας, στο κεφάλι!

Την αξίζουμε; Γιατί να μας τη δώσει ένας άνθρωπος;  Θυμήθηκες εσύ μετά από 1-2 χρόνια που σε "παρακαλάει" ο άλλος να βγείτε, να μιλήσετε, να ξεκινήσετε ενα τουρλουμπούκι βρε αδερφέ! Σου ήρθε εσένα τώρα! Δεν είναι λίγο αργά;;;

Κατεβαίνεις το πρωί με το ασανσέρ για να πας στη δουλειά! Και συναντάς την πιο κουτσομπόλα γειτόνισσα σου. Ξέρεις, αυτή στον 6ο που ξέρει ό,τι μπορεί να συμβαίνει σε όλους τους άλλους ορόφους! Αυτή που την τελευταία φορά που μάλλωσες με τον γκόμενό σου ξέρει καλύτερα τον λόγο από ότι εσείς οι δυο.

     Πόσο τεράστια αλήθεια; Πόσο δεν μπορεί κανείς να σου πει τίποτα αν έχεις πληγωθεί τόσο; Πόσο καιρό θα σου πάρει να πατήσεις πάλι στα πόδια σου;      Είναι τόσο λογικό και τόσο παράλογο ταυτόχρονα μετά από κάτι που σε πόνεσε τόσο πολύ να είσαι μαζεμένη και να φοβάσαι να ξανά-αφεθείς και να την πατήσεις πάλι! Δίνεσαι σε ανθρώπους ελάχιστα!  Και τί σου φταίνε; Επειδή σε πλήγωσε ένας μπαγλαμάς τώρα δεν μπορείς να ζήσεις και να χαρείς τις στιγμές σου;

   Ξυπνάω ένα πρωί και θέλω να του στείλω αυτό το μήνυμα!  Ξεκίνησα λοιπόν χωρίς να βάλω όρια στο μυαλό, τη γραφή και τη σκέψη! Σε σημείο που σκέφτηκα οτι θα βγει εντελώς ασυνάρτητο όλο αυτό και είναι που είναι ζώο, δε θα καταλάβει και τι θέλω να του πω.        Παρόλα αυτά, είπα, δε γαμιέται, εδώ δεν κατάλαβε τόσα χρόνια τι σήμαινε για μένα, θα καταλάβει τώρα; Εγώ όμως πρέπει να τα πω γιατί θα σκάσω!      Το έγραψα λοιπόν αλλά βγήκε λίγο μεγάλο για μήνυμα στο κινητό και ως γνωστόν οι άνδρες δεν τα διαβάζουν καν τα μεγάλα μηνύματα! Λέω κάτσε μην πάει άπατο! Θα το ανεβάσω στο μπλογκ! Εκεί θα το δει σίγουρα!

    Καταρχήν το άρθρο θα έπρεπε να λέγεται "το επόμενο μεσημέρι", μιας και έχεις γυρίσει, στην καλύτερη, 8 το πρωί!     Το ιστορικό μιας "φθηνής" όμως ξεκινάει από εκείνα τα λίγα λεπτά τα ξημερώματα που γυρνάς σπίτι με σκισμένο καλσόν, το μαλλί σαν τα ανεμοδαρμένα ύψη, το μακιγιάζ σαν τζόκερ (και πάλι επιεικώς τα λέω).     Απορώ πραγματικά προς τι όλη αυτή η προετοιμασία πριν βγεις αν είναι να σε δει ο χριστιανός (και μουσουλμάνος να ´ναι ,περί ορέξεως....) μετά το σεξ που έχεις γίνει διασταύρωση κλόουν με Monica Bellucci (μετά τον βιασμό στο Irreversible)

     Όλα ξεκίνησαν με την ερώτηση μιας φίλης μου για το πως βλέπω να πηγαίνει η ιστορία με έναν τύπο που βγήκε μόλις στο πρώτο ραντεβού!