SMS στον Πρώην

  

Ξυπνάω ένα πρωί και θέλω να του στείλω αυτό το μήνυμα!

 Ξεκίνησα λοιπόν χωρίς να βάλω όρια στο μυαλό, τη γραφή και τη σκέψη! Σε σημείο που σκέφτηκα οτι θα βγει εντελώς ασυνάρτητο όλο αυτό και είναι που είναι ζώο, δε θα καταλάβει και τι θέλω να του πω. 

      Παρόλα αυτά, είπα, δε γαμιέται, εδώ δεν κατάλαβε τόσα χρόνια τι σήμαινε για μένα, θα καταλάβει τώρα; Εγώ όμως πρέπει να τα πω γιατί θα σκάσω!

     Το έγραψα λοιπόν αλλά βγήκε λίγο μεγάλο για μήνυμα στο κινητό και ως γνωστόν οι άνδρες δεν τα διαβάζουν καν τα μεγάλα μηνύματα! Λέω κάτσε μην πάει άπατο! Θα το ανεβάσω στο μπλογκ! Εκεί θα το δει σίγουρα!

" Αναρωτήθηκες ποτέ στα 4 αυτά χρόνια ότι κάθε φορά που έρχομαι πίσω εσύ με διώχνεις; 

Κατάλαβες ποτέ μετά από όλα αυτά πως μόνο η αγάπη μπορεί να με κρατήσει αλλά εσύ δεν τη δίνεις!

 Ίσως να πιστέψω ότι κάποτε με αγάπησες αλλά είμαι σίγουρη ότι ποτέ δεν το έδειξες!

 Η αγάπη πρέπει να είναι άνευ όρων! Εσύ πάντα της έβαζες όρια! Την περιόριζες!

 Δε μ’ αρέσουν οι περιορισμοί! Εγώ πάντα στα έδινα όλα μέχρι τέλους! Εγώ σε έκανα να είσαι η μεγαλύτερη μου χαρά και η χειρότερη μου λύπη!

 Δεν ήσουν μόνος σου! Εγώ σε ανέβασα στο βάθρο γιατί σε αγάπησα!

 Δε μου

φτάνει το λίγο! Το λίγο δεν είναι για μας. Το λίγο είναι για εμάς όταν είμαστε με άλλους! 
Εμείς οι δυο πρέπει να είμαστε «πολύ». 

Αυτό το πολύ που δε θα σε κάνει να νιώσεις καμία άλλη. Γιατί εσύ δεν μπορείς με πρόβατα! Εσύ θες λιοντάρια! Αυτά τα λιοντάρια που έκρυβες μέσα σου! Που στα έβγαλα μόνο εγώ!

 Και αν σου ευχηθώ καλή ζωή, δε θα την έχεις! Γιατί σε έμαθα να ζεις με πάθος και ανιδιοτελή αγάπη! Και αυτά μωρό μου δε θα τα βρεις αλλού!"

ΣΤ