'Οταν γεννιέσαι οι γονείς σου είναι τα πάντα, στα 2-3 που αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι, αρχίζεις να έχεις μια ιδιαίτερη αδυναμία στον Παππού και τη Γιαγιά γιατί καταλαβαίνεις ότι αν για τους γονείς σου είσαι "Παιδί μου!" για αυτούς είσαι "Παιδί μου, Παιδί μου!"
..... Σιγά σιγά μεγαλώνεις και ο ορισμός της οικογένειας αλλάζει!
Ξαφνικά βρίσκεσαι στο σχολείο, δημοτικό, εκείνα τα ωραία χρόνια, τα αθώα! Για σένα τότε ο κοσμος σου όλος είναι εκείνη η μεγάλη αυλή, με τους φίλους σου να τρέχουν πανω κατω! Ειναι η φαση που οικογένεια ειναι οι συμμαθητές σου που τους βλεπεις καθε μερα, πολλές φορές και πιο πολλές φορές και από τους ίδιους σου τους γονείς! Περνάτε όλη τη μέρα μαζί, παίζετε, μοιράζεστε τα προβλήματα σας, τα πρώτα αθώα φλερτ, τα πρώτα πεταχτά φιλιά, τους πρώτους καβγάδες, τις πρώτες γυναικείες ζήλειες με τα αλλα κορίτσια.... Όλα αυτά τα "πρώτα"!
Και μετά το γυμνάσιο, εκεί να δεις πόσο έχεις αφήσει στην άκρη τους γονείς σου, τους θείους κ τις θείες, τους παππούδες και τις γιαγιάδες, και όλο το σόι! Σε εκείνη τη φάση όλα ειναι δεδομένα, έχεις μόνο απαιτήσεις και το μόνο που θέλεις ειναι να περνάς το χρόνο σου με το παρεάκι!
Στο Λύκειο λοιπόν τα πράγματα λιγο διαφοροποιούνται, επιστρέφεις στην αγκαλια των γονέων για κάποιο λόγο! Θες να κανεις μαζι τους Πάσχα και Χριστούγεννα! Σε οποίο χωριό επιλέξουν! Και ξαφνικά περνάς λιγο χρόνο μαζί τους! Και συνειδητοποιείς ότι είναι καλά ανθρωπάκια μωρέ! Και έχουν και κάτι φίλους, μια παρέα, καλοί άνθρωποι και αυτοί! Τόσα χρόνια απορούσε γιατί κάνουν συνέχεια παρέα οι γονείς σου με τους ίδιους και τους ίδιους, όταν εσύ εχεις άλλη παρέα να βγαίνεις για καθε μερα της βδομάδας!
Περνάτε λοιπόν το πρώτο Πάσχα όλοι μαζί! Και ανοίγεις τα μάτια σου και βλέπεις πρώτα από όλα πόσο πολύ αυτοί οι ανθρώποι αγαπούν την οικογένεια σου, και πόσο ενωμένοι είναι όλοι μαζί και ενας ενας ξεχωριστά! Πόσο τέλεια και αβίαστα συνενοούνται, πόσο πολύ είναι ο εαυτός τους! Και απορείς, τόσο διαφορετικοί όλοι μεταξύ τους και τόσο ίδιοι! Δε βλέπεις κανένα κοινό, ο καθένας από άλλο background με διαφορετικά βιώματα και διαφορετικό παρελθόν αλλα και παρόν! Όταν όμως βρίσκονται όλοι μαζί σε ενα μέρος ειναι σα να υπαρχει κατι μαγικό που τους ενώνει και τους συνδέει! Ξαφνικά εκπέμπουνε όλοι στα ιδια μήκη κύματος!
Γέλιο ρε, γέλιο! Με την ψυχή τους! Αυτοσαρκάζονται ή και ακομα γελάνε ο ενας με τον άλλο, αλλά χωρις καμια παρεξήγηση, δεν ξέρουν τί θα πει παρεξήγηση! Καταρχήν οι άνθρωποι είναι τρελοί, λένε τα προβλήματα τους και τα λύνουν γελώντας και πειράζοντας ο ένας τον άλλο!
Στα μάτια ενός "παιδιού" αυτά φαίνονται τρελά και περίεργα! Καταρχήν γιατί εσύ στο σχολειό δεν έχεις δει τέτοιες παρέες και γιατί τόσο αλληλοσεβασμό και αγάπη εχεις συνηθίσει μόνο μέσα στο σπίτι σου (και αν....)!
Και κάπως τα φέρνει η ζωή και κάποια πράγματα αλλάζουν! Σιγά σιγά αρχίζουν και πεθαίνουν άνθρωποι ρε φίλε, μέσα από την εξ αίματος οικογένεια σου! Τί γίνεται;;; Γιατί;;; Και επειδή αυτό δεν ειναι παντα συχνό φαινόμενο, ισως οι φίλοι σου από τη σχολή ή από το σχολείο να μην το έχουν βιώσει! Και νιώθεις περίεργα! Το θάνατο ποτέ κανενα μυαλό δεν τον κατάλαβε, και οποίο μυαλό προσπάθησε να τον χωρέσει, έχασε τα λογικα του!
Υπάρχουν όμως αυτοί οι Άνθρωποι που είναι πλεον η οικογένεια σου! Είναι οι μόνοι που το κάνουν μέσα από την καρδιά τους το να είναι δίπλα σου! Όπως στάθηκαν κάποτε όταν η μητέρα σου έχασε τον πατέρα της, έτσι στέκονται και τωρα δίπλα σου! Τί δίπλα σου δηλαδή, μέσα σου! Είναι αυτοί που σε βοηθούν να μη σαλτάρεις εντελώς! Σου δίνουν όλη τους την αγάπη ( και πίστεψε με σε τέτοιες στιγμές μόνο αγάπη θέλεις), και απλά σε ξέρουν, σε καταλαβαίνουν και σε κατανοούν! Είναι τα "αδέρφια" της μητέρας σου! Τα κατ´επιλογην αδέρφια! Η δική σου οικογένεια! Που όσο τρελή και αν ειναι, πάντα θα θυμάσαι εκείνες τις στιγμές που κάνανε σαν παιδιά και έπαιζαν μπουγέλο Πασχαλιάτικα μέσα στο κρύο, και είναι αυτοί που εμείς τα παιδιά τους μπορούμε να τους εμπιστευτούμε και να τους πούμε τα πάντα!
Σας αγαπώ όλους μαζί και τον καθένα ξεχωριστά για πολλούς και διάφορους λόγους αλλά πιο πολύ επειδή μές μεγαλώσατε με τόση αγάπη και ειλικρίνεια και γίναμε αυτοί οι άνθρωποι που είμαστε τώρα!
Μακάρι να μας αξιώσει ο Θεός να δημιουργήσουμε και εμείς τέτοιες φιλίες οπως οι δικές σας!
Όσο μακρια και αν είμαι είστε πάντα μέσα μου, είστε αυτό που έγινα!
Με απεριόριστη αγάπη!
ΣΤ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου