Μια φορά τον μηνα, έτσι... για την καυλα μας.

Κάποιες σχέσεις δεν έχουν να προσφέρουν κάτι παραπάνω! 

Τις ονομάζουμε όμως σχέσεις;

 Αυτές που βρίσκεσαι μια φορά το μήνα, μέσα σε αυτοκίνητα, στο σπίτι του ενός ή του αλλου. 

 Εγώ θα τις ονομάσω αρρώστια! 
*Και χτυπάει το τηλέφωνο, μετά από 2 μήνες! Είχα ξεχάσει και το όνομά του! Στη 1 τη νύχτα τί να θέλει; 

Ήταν η πρώτη φορά που με έπαιρνε τηλέφωνο! Η καρδιά μου πήγε να σπάσει! Παρόλα αυτά, ξαπλωμένη στο κρεβάτι με την πιτζάμα και το μαλλί καθαρίστριας, το σηκώνω! 

Θέλω να σε δω λεει, εγώ πάλι θελω να σε παντρευτώ αλλα ας μην το πω και μου μείνεις στον τόπο! 

 (Τί θελω να σε δω ρε; Αποτελείωσε με!) 

 Είναι αργά του λεω, μένεις μακρια, έχω πρωινό ξύπνημα και άλλες τέτοιες αηδίες!  

Έτοιμη λοιπόν να αντέξω να αρνηθώ και να το παίξω κιουρία, μου λεει "Μου έλειψες!", αυτό ήταν, όσο lady το ´παιξα, το παιξα! "Σε 45 λεπτα θα είμαι εκεί!" 

 Σηκώνομαι σαν την κουλή, ντουζ, δόντια και ενα σφηνάκι για να ισιώσω! Φοράω κάτι πρόχειρο, μια γούνα, μια πέρλα και τα σταράκια μου, και μπαίνω στο αμάξι! 

 Δεν το λες και φυσιολογικό να σηκώνεσαι μέσα στη νυχτιά και να πηγαίνεις από τα ανατολικά της Σαλονίκης κάπου εκεί στα δυτικά, που στοιχηματίζω χρειάζεται διαβατήριο για να κυκλοφορείς! 

 Τέρμα ο Παντελίδης στη διαδρομή για συμπαράσταση, περνάω όλα τα φανάρια κόκκινα και φτάνω στο γνωστό σημείο! 

 Ξεκάθαρα μας έχουν πάρει χαμπάρι οι γείτονες και λένε από μέσα τους "Καλώς το ζώον που μόλις την παίρνει τηλέφωνο αυτή αμέσως τρέχει!" (Το ζωόν είμαι εγώ αν δεν κατάλαβες) 

 Έρχεται, έφτασε, η καρδιά μου δε χτυπάει πλέον, τζάμπα την έχω κιόλας! 
Μπαίνει στο αμάξι, δε μιλάει, με κοιτάει, (αν λυποθυμίσω τώρα θα φανώ υπερβολική;;;) μου δίνει σαφείς οδηγίες για το που να παω και βρισκόμαστε στις ερημιές! 

 Το τί βλακείες έχουμε πει μεχρι να φτάσουμε δε λέγεται! Φαίνεται έτσι είναι οταν δεν ξέρεις καλά εναν άνθρωπο! Από το ένα ανούσιο θέμα στο άλλο! Μέχρι και για την τελευταία συναυλία των Πυξ Λαξ, μία από τις τελευταίες τουλάχιστον! 

 Και εκεί που του αναλύω πώς κάνω τη μπεσαμέλ για το παστίτσιο.......με φιλάει!

 Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να φιλάει τόσο τέλεια;;;; 

Αμα βρεις τέτοιον άνδρα, κράτα τον καλά να μη σου φύγει! 

..........τα υπόλοιπα δεν είναι επί του παρόντος! 

 Γυρνάω σπιτι μετα απο 5 ώρες! Κάπου εκει στις 8 το πρωι! Με μια μπουγάτσα στο πισω κάθισμα που δε θυμάμαι πώς βρέθηκε, και δεν μπορω να σταματήσω να τον σκέφτομαι. 

 Σε τέτοιες περιπτώσεις ξέρεις ότι δεν έχεις να περιμένεις ούτε μήνυμα ούτε τιποτα! 

Αυτό ήταν και τιποτα παραπάνω! 

 Περνάνε οι μέρες φυσιολογικά..... Σχεδόν ένα μήνα μετά, του στέλνω μήνυμα! Του λέω ότι είμαι κοντά στο σπίτι του, τα λόγια είναι περιττά, μου λέει Έλα και ανέβα πάνω! 

 Η συνέχεια γνωστή..... 

 Ένα μήνα μετά πάλι τα ίδια! Δεν μπορώ λεει να σταματήσω .... Έχω μπλέξει μαζί σου και άλλες τέτοιες άρες μάρεσει κουκουνάρες! 

 Τί σόι εθισμός ειναι αυτός;!!

 Ολοκληρη μπλόγκερ και δεν μπορώ να δώσω απάντηση! Ποτέ δεν μπορούσα σε τέτοια θέματα, μου ειναι αδύνατον! Δεν μπορώ να τον βγάλω από το μυαλό μου, ούτε αυτός, και κάπως έτσι περνάνε δυο χρονια! 

Θα γεράσω και σταφιδιασμένη θα τρέχω μεσάνυχτα στις ερημιές! 

 Πόση τρέλα μπορεί να σου δώσει ένας άνθρωπος;;; Όταν είμαστε μαζί τιποτα δεν εχει σημασία, δεν υπαρχει χρόνος, δεν υπάρχουν έγνοιες, ευθύνες, αγχη! 

 Και εκεί μέσα σε μια στη αγκαλιά, τα κορμιά γίνονται ένα και όλα τα ερωτήματα παίρνουν απαντήσεις! Δε σε νοιάζει που αύριο δε θα στείλει μήνυμα, γιατί ξέρεις ότι όταν το κάνει θα είναι όλα οπως την πρώτη φορά! Ακόμα και οι πεταλούδες στο στομάχι θα είναι ακόμα εκεί!

 

Και αν βρουν φάρμακο για την περιπτωσή μας δεν το θέλω!

 

Αρρώστια! 

 Μια νύχτα στα δυτικά! 

 ΣΤ