Ενώ η Θεσσαλονίκη περνάει την κρίση των Burgers και ψάχνει το καλύτερο μπεργκεράδικο (αν και όλοι ξέρουμε ότι ειναι το Brothers in Law) , ενώ η μάστιγα κινείται με γρήγορους ρυθμούς προς τη Χαλκιδική, εδώ στην Αμερική ψάχνουμε απελπισμένα ενα εστιατόρια με καλό ελληνικό φαγητό μπας και θυμηθούμε λίγο γεύση μανούλας και μεσογειακή διατροφή!
Πού καταντήσαμε, να παρακαλάμε να φάμε φαγητό ώστε να μπορούμε να βουτάμε ψωμάκι μέσα! Ξέρεις, λαδερά, καμιά σουπίτσα, σπανακόρυζο κτλ!
Έφτασα στα ΑπαγορεύεταιΝαΜεγαλώσωΆλλο-25 και επιζητώ όλα εκείνα τα φαγιά (που έλεγε και η θειά μου) που μου έκανε η μάνα-μανούλα-μαμά όταν γυρνούσα από το σχολείο και εγώ δεν τα ήθελα και σηκωνόμουν με μούτρα η τσούπρα από το τραπέζι και πήγαινα στο δωμάτιο μου θυμωμένη και έτρωγα κρυφά το σάντουιτς που είχα κλέψει το απογευμα απο τον Κωστάκη!
(Που να τονίσω, ο Κωστάκης κάθε χρόνο αδυνάτιζε και η μάνα του απορούσε, ενώ εγώ πάχαινα)
Πότε θα καταλάβουμε επιτέλους ποια πράγματα έχουν αξία; Πότε θα δώσουμε σημασία σε αυτά που έχουμε κοντά μας, δίπλα μας, μέσα μας και θα σταματήσουμε να ψάχνουμε το διαφορετικό, το ξενοφερμένο;;
Πάντα ψάχνουμε το κάτι διαφορετικό και θεωρούμε δεδομένα αυτά που έχουμε στην καθημερινότητα μας!
Και το χειρότερο ειναι ότι δεν το κανουμε μονο με τα γεύματά μας αυτό αλλά και με τις σχέσεις μας και με τους φίλους μας! Αντί να εκτιμήσουμε την κολλητή μας, το παστίτσιο, τον γκόμενο που έχουμε τώρα, θελουμε το διαφορετικό, την ιταλική πίτσα, μια καινούργια φίλη, έναν Λατίνο εραστή!
Δε μας κάνει ο Γιωργάκης το καλό το παιδί που είναι πιο έλληνας πεθαίνεις, θέλουμε έναν πιο πολιτισμένο, πιο ταξιδιάρη, πιο γυμνασμένο, γενικα.....πιο!! Είσαι εσύ μαρή πιο έξυπνη, πιο Shakira, πιο μοντέλα για να σε κοιτάξει αυτός ο "πιο";;;;;
Όλα τα θέλουμε διαφορετικά!
Εστιάζουμε πάντα σε αυτό που δεν έχουμε! Και έρχεται μια ωραία πρωία και πλέον δε σου φτιάχνει τόστ η μαμά για το σχολείο, δεν έχεις την παιδική σου φίλη δίπλα σου να πεις τον νταλλλκά σου, δεν εισαι στην πόλη που αγαπησες και μεγάλωσες! Και λες τί σκατά έκανα τόσα χρόνια;;;
Γιατί περνούσαν έτσι οι μέρες χωρίς να εκτιμάω τις στιγμές, χωρίς να παρατηρώ αυτά που έχω δίπλα μου, θέλοντας να αλλάξω τα πάντα;;;;!!!!
Δεν πάμε καλά!
Θέλουμε ψυχολόγο! Όλοι μας!
Μου λείπεις ρε παλιά ζωή όσο μαγευτική και αν είσαι εσύ μωρή καινούργια!
Η Σαλονικιά, ΣΤ!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου