Πρόσεχε τα λόγια σου!

Γιατί να θες να είσαι με εναν ανθρωπο που ποτέ δε σου λέει πόσο σ´αγαπάει, που με το ζόρι ξεστομίζει αυτήν την τόσο ομορφη λέξη, που ποτέ δε σου έχει κανει ένα κοπλιμέντο αλλά όταν καβγαδίζετε, η γλώσσα του πάει ροδάνι για να σου πει όλα εκείνα τα αρνητικά που έχει μέσα του και να σε πληγώσει;;;


Είναι η κατηγορία του άνδρα, πέφτω στον γκρεμό και θα σε τραβήξω και σενα μαζί μου!

Γενικά δεν μπορώ τους αρνητικούς ανθρώπους. Η αύρα τους με χαλάει. Θέλω χαμογελαστούς ανθρώπους, ήρεμους, μετρημένους που να έχουν να πουν κατι θετικό για τον άλλον! Αυτοί που πάντα θα κατηγορούν τους άλλους λες και ειναι τέλειοι οι ίδιοι τους, με εκνευρίζουν αθόρητα!

Το χειρότερο από το να κάνεις απλά παρέα με τέτοιους ανθρώπους, ειναι να έχεις σχέση με εναν από αυτούς!

Να του περιγράφεις κάτι που σου άρεσε και να το υπονομεύει! Να του μιλάς για φίλους σου που αγαπάς και να τους υποτιμά! Να του λες ενα όνειρο σου και να στο κατακεραυνώνει!

Πόσο θα κρατήσει μια τέτοια σχέση;;; Αν ειναι καλός στο κρεβάτι; Κανα τρίμηνο! Λογικα! Έλα όμως που η ρημάδα η ζωή και τα παιχνίδια της τα φέρνουν ετσι και μπλέκεις μαζι του για, καμιά φορά, πανω απο δυο χρονια!

Και επιβεβαιώνεσαι σε κάθε καβγά! Τα λόγια του σε διαλύουν!

Πώς μπορούν να μάθουν οι άνθρωποι οτι ακόμα και πανω σε καβγά καποια πράγματα δε λέγονται! Ή δεν πρεπει να λέγονται! Γιατί ακόμα και αν εσένα σου περάσουν τα νεύρα μετά από 5 λεπτά, εγώ τα λόγια σου αυτά θα τα κρατάω ακόμα μέσα μου!

Και το χειρότερο ξέρεις ποιο ειναι; Ότι αν το κάνει ο ενας αυτο, το να πληγώνει τον άλλον με τα λόγια του, καποια στιγμη θα το κανει και ο αλλος!
Γιατί οι άνθρωποι ειναι μιμητικά όντα, και κάνουν ότι βλέπουν! Και οι σχέσεις είναι βιωματικές και υιοθετούν συνήθειες και συμπεριφορές!

Όσο και αν κάνεις υπομονή και αντέχεις τα ξεσπάσματα του αλλου, καποια στιγμή θα ξεδπάσεις και εσύ....και τότε, ποιος είδε την τρελή με τα ρόλεϊ στα μαλλιά και δεν φοβήθηκε!
Στην αρχή είσαι ηρεμη, τον ακούς και δεν αντιδράς. Προσπαθείς ότι και να λέει να μπαίνουν απο το ένα και να βγαίνουν από το άλλο αφτί! Αλλά το θέμα με τους καβγάδες δεν είναι μονο τα αφτιά, είναι και η καρδιά! Αυτή ακούει όσο και αν το προσπαθείς! Και ραγίζει καθε φορά που ακούει τα λόγια του!

Μισώ τους ανθρώπους που όταν είναι δυστυχισμένοι θέλουν να σε στεναχωρήσουν και εσένα! Προτιμώ αυτούς που όταν τους ενοχλεί η ευτυχία σου δε σου μιλάνε καν. Και θαυμάζω αυτούς που ενώ ειναι δυστυχισμένοι χαίρονται με τη χαρά σου!

Το να τραβάς ανθρώπους στο βούρκο μαζί σου για παρέα το θεωρώ άνανδρο! Πάνε μόνος σου και αν είναι καλά, στείλε ενα μήνυμα να ερθω! Μην με σούρνεις όμως και μένα άδικα!

Πρόσεχε τα λόγια σου σε αυτούς που αγαπάς. Μπορείς να τους κάνεις όσο κακό δε φαντάζεσαι. Ειναι καλοί οι άνθρωποι. Δε σε μισούνε όλοι. Και ιδιαίτερα αυτοί που με τα χρόνια έμειναν δίπλα σου όσα και αν περάσετε μαζί! Μαζι! Γιατί χωριστά, οτι και αν περάσεις κανείς δε νοιάστηκε! Αυτούς του "μαζί" μην τους γκρεμίζεις! Μην τους σπας την καρδιά!

Περνάνε τα χρονια και έρχεται μια στιγμη που μετανιωνουμε! Δε μαρεσει να μετανιώνω! Η μετάνοια είναι απογοήτευση για μια λάθος επιλογή του παρελθόντος!

Μαρεσει να σκέφτομαι πριν πράξω, να εχω υπομονή και να περιμενω την κατάλληλη στιγμή! Αν περάσουν οι μερες και ακομα πιστεύεις οτι πρεπει να τον σκοτώσεις, τότε έτσι θα είναι!
Βγάλε από τη ζωή σου ανθρώπους βάλτους! Που σε ρουφάνε και εσενα και το χαμογελό σου! Κράτα αυτούς που σου απελευθερώνουν το πνεύμα και νιώθεις ΜΑΖΙ τους να πετάς! Γιατί τί ειναι ο άνθρωπος μόνος του;

Πρόσεχε τα λόγια σου, εκείνα του μίσους! Και μην μετράς τα λόγια σου για να της πεις πόσο την αγαπάς!

Τα σέβη μου! 
ΣΤ