About last night. #Το πρώτο μας ραντεβού!

   

    Πόσο καιρό έχω να πάω σε πρώτο ραντεβού; Δεν υπάρχει και ενα εγχειρίδιο να ενημερωθούμε! Αν το googlάρω θα καρφωθούμε! Εχουμε κάτσει στο τραπέζι απέναντι ο ένας απ´τον άλλον. Δεν ξερω που το γράφει στο savoir vivre αλλά αν με ρωτάς πού να φαω τώρα που με εχει φάτσα φόρα;
     Το μάτι μου το αλλήθωρο το κοιτάει λεπτομερώς! Με νοιάζουν όλα. Πώς κάθεται, αν ακουμπάει αγκώνες στο τραπέζι, αν μασάει με ανοιχτό το στομα και προπάντων, αν παραγγέλνει ποικιλία μιας και ποτέ δεν μπορω να διαλέξω μόνο ένα πιάτο! Στο πρώτο ραντεβού κατα την ταπεινή μου άποψη πρεπει να τον αφήσεις να παραγγείλει αυτός! Ετσι θα καταλάβεις αν είναι large και αν ταιριάζετε στο φαγητο!

Έρχεται ο σερβιτόρος και αρχίζω το την αξιολόγηση!

"Τί θα πάρετε;"
"Στέλλα, κρασάκι θα πιούμε ή τσίπουρο;"
"Του Τσάνταλη να ´ναι και ότι να ´ναι."
"Ένα μπουκάλι κρασί λοιπόν! Λευκό!"

Τώρα θα ξεστόμιζα τις απίστευτες γνώσεις μου για τα κρασιά αλλά δε θέλω να το παίζω έξυπνη!
"Τί θα φας;"
Με ρώτησε;;; Άκουσα καλα;;; Με ρώτησε;; Οτι τί;;;; Θα πρέπει να παρω ενα πιάτο εγω και ενα εσυ; Και τί; Αυτη η χρήση του δευτέρου ενικού σημαίνει ότι δεν μπορώ να φαω απο το πιάτο σου;; Αααααα μη μας τα χαλάς και η Νόρα πήρε Τσέλιο και εχει αρχίσει να ράβεται.

"Δεν ξέρω. Θαλασσινά θελω αλλά δεν μπορώ να διαλέξω."
"Και εγώ το ίδιο πρόβλημα έχω. Λοιπόν, ασ´το πάνω μου."

Πλησιάζει ο σερβιτόρος με τα κρασιά και το στομάχι μου στην ιδεα και μονο ότι θα μείνω νηστική εχει ήδη αρχίσει να γουργουρίζει!

"Λοιπόν θα πάρουμε γαρίδες σαγανάκι, μύθος αχνιστά, καλαμαράκι γεμιστό, μανιτάρια........" Τον ακούω η γυναίκα και έχουν χτυπήσει οι ορμόνες κόκκινο! Σαν ανδρας που είδε την κωλο-σελφι της Καρντάσιαν! Τον ερωτεύτηκα σου λέω. Ειδικά εκεί που είπε Τηγανιτές Πατάτες λεω εντάξει, θα του κάνω παιδιά εγώ αυτουνού! Ο σερβιτόρος απροετοίμαστος ειχε ερθει με το μικρό το μπλοκάκι. Πού να χωρέσουν αγαπητέ οι ορέξεις μας εμας εκεί μέσα! Δεν τον ξες τον Νίκο "μου" εσύ! (Όχι οτι εγώ τον ειχα σπουδάσει κιόλας αλλά λέμε.)

"Περιμένετε και άλλα άτομα;" Ρώτησε με απορία ο εργαζόμενος γαριδοκουβαλητής.

"Όχι! Απλά θέλω η κυρία απο δω να μπορεί να φάει ότι την τραβάει η όρεξη της." Το νυφικό μου να το κανω λευκό ή ζαχαρί που είναι και τις μόδας;

Ξεκουμπίζεται ο σερβιτόρος που παρακαλάει να έπαιρνε ποσοστά από τις παραγγελίες μπας και βγάλει τα μπαλέτα της κόρης του, και μένουμε μόνοι!

"Από την ώρα που έφυγες απο τον Γιώργο δε σταμάτησα να σε σκέφτομαι. Μύριζε και το άρωμα σου πανω μου τόσο έντονα."
"Απλυσιά."
"Έλα ρε. Μυρίζεις υπέροχα! Δεν μπορούσα να περιμενω να σε ξαναδώ."
"Και οπως είδαμε όλοι δεν έχασες χρόνο."
"Δεν μπορούσα! Και δεν ήξερα και πως να το φέρω στον Νίκο να μου δώσει το τηλέφωνο σου. Οταν μου είπε για τον φορτιστή δεν το σκέφτηκα καθολου."
"Μου κάνει εντύπωση όμως που δεν σε ειχα γνωρίσει νωρίτερα."
"Σπουδάζω Αγγλία και είμαι ήδη 4 χρόνια εκεί. Όταν ερχομαι Ελλάδα δεν βγαίνω πολύ πολυ με τον Γιώργο."

Ειπε Αγγλία; Ειπε σπουδάζω; Τωρα την παίρνεις την κυρα Ελισαβετ να της speakάρεις δυο φωνήεντα που πάνε εκεί τα αγόρια μας για ενα πτυχίο και ξενιτεύονται; Εγώ σε ποιο σημείο του BIO του να φαρμακωθώ;;;;!

"Αγγλία; Εκεί γνωριστήκατε με τον Γιώργο να φανταστώ;!"
Από όλες μου τις απορίες μετά από χρονια ψυχανάλυσης έμαθα να συγκρατώ τη σύγχυση μου και να αναπνέω βαθιά.
"Αυτό εχεις να πείς; Ούτε να με ρωτήσεις τί κανω εκεί, τί σπουδάζω, πού μένω στην Αγγλία;" 

Ομολογώ δεν ήξερα οτι επιτρέπεται να ρωτάμε! Θα εβαζα εγω τη Νόρα να ψάξει να μάθει αλλά οκ, με γλίτωσε απο τον κόπο!

"Μα φυσικά! Τώρα θα σε ρωτούσα!" Και χαμόγελο Ευγενία Μανωλίδου IQ υπό το μηδέν ο έρωτας σου.

"Λοιπόν σπουδάζω νομική και μένω κοντά στι κέντρο του Λονδίνου στο σπίτι του πατέρα μου."
"Αφού λοιπόν πιστεύεις στη δημοκρατία, να κανω μια ερώτηση που θα μου κόψει την όρεξη;"
"Αν είναι να χαλαστούμε και να χαλάσουμε τις καρδιές μας, όχι."
"Χαίρομαι που μου δίνει το οκ.....! Πότε φεύγεις για Λονδίνο;" Μέχρι να απαντήσει περιττό να τονίσω οτι εχω ήδη σκεφτεί τί θα φοράω όταν θα παω στον Θερμαϊκό να κρεμάσω μια πέτρα στον λαιμό μου και να πνιγώ.
"Σε τέσσερις μέρες."
Τα φιλιά μου στον λαό μου, στον κόσμο που διαβάζει το μπλογκ μου και στον imaginary σκύλο μου που ποτέ δεν πήρα!
"Σοβαρά μιλάς;;;;; Παρήγγειλε αλλο ενα κρασί να κανουμε κατανάλωση στον Τσάνταλη τώρα με την οικονομική και ψυχική μου κρίση."
"Πολλά μπορούν να γίνουν και πολλά μπορούν να αλλάξουν μέσα σε 4 μέρες."

Με αυτό το αισιόδοξο μηνυμα για διαφημίσεις έκοψα την κουβέντα του αποχωρισμού εκεί. Στο κάτω κάτω δεν εχουμε και τιποτα! Ασε που το παιδι το ειπε ξεκάθαρα, δεν ξερω τί μπορεί να συμβεί: αρκεί να ειναι εξω απο τη φυλακή ο Γαβαλάς να με ντύσει για εναν εξπρές γάμο σε δημαρχείο!

Αν εξαιρέσουμε τον πόνο μου που θα φυγει, ακόμα δεν το βρήκα, και το ότι συχνά πυκνά κοιτούσα το τραπεζι  και ημουν να κλέψω να μην κλέψω το άσπρο μαντίλι με την επιγραφή της ταβέρνας να εχω να κουνάω κατι στο αεροδρόμιο, ολα καλά! Πάνω από καλά!
Νιώθουμε τόσο όμορφα μαζί. Τρώμε άνετα, γελάμε πολύ! Με κοιτάει στα μάτια....και εγώ λιώνω! Θέλω απλά να τον φιλήσω και είναι ανάμεσα μας ολη η ιχθυοκαλλιέργεια!

"Θέλω να φύγουμε απο δω. Τώρα." Βρε πάμε πασά μου οπου θες. Δε με νοιάζει τιποτα.
"Και πού να πάμε δηλαδή;"
"Κάπου μόνοι μας να μπορώ να σε αγγίζω!"
Εντάξει μιλάνε τα μύδια...ειναι σίγουρο!
"Πάμε."
Και αφού πλήρωσε μια περιουσία και μια λίρα Αγγλίας, μπήκαμε στο αμάξι.

Με τραβάει και μου δίνει ενα φιλί, άλλο πράγμα! Τί ειναι αυτό που εχουμε μεταξύ μας; Πόσο πολυ συναισθημα χωρίς λογο και τοσο αβίαστο. Δεν πίστευα ότι υπαρχει. Και ειναι τοσο καλό όλο αυτό, σχεδόν πολύ καλό για να είναι αληθινό!

"Θέλω να πάμε κάπου μαζί. Για 24 ωρες! Μπορείς να το κάνεις αυτό;"
"Τώρα έτσι οπως νιώθω θα μπορούσα να κάνω τα πάντα αλλά ειναι πολύ δύσκολο."
"Αν το θέλεις θα το μπορέσεις. Μην σε νοιάζει τιποτα! Θα τα οργανώσω όλα εγώ αρκεί να πεις το ναι."
"Θέλω αλλά δεν ξερω. Δεν ξέρω αν πρεπει, δεν ξέρω αν μπορώ, δεν ξερω αν αντέχω."
"Αν ενιωθες οπως και εγώ αυτή τη στιγμή δε θα ειχες τοσα ερωτήματα."
"Νιώθω τα ιδια ακριβως. Απλά κάποιος από τους δυο μας πρέπει να βάλει και λίγη λογική σε ολο αυτό."
"Δε χωράει λογική. Δε μας πάει και δεν προλαβαίνουμε."
"Εντάξει! Θα τα κανονίσω με τη δουλειά και πάμε."
"Θελω μόνο 24 ωρες! Στις 9 θα περάσω να σε πάρω και μεχρι αυριο το βραδυ θα εισαι μονο δικιά μου."

Ούτε ξερω τις με έπιασε! Παιδιάστικα πράγματα! Και τί δεν εκανα, και τί δεν ειπα για να τα βολέψω με τη δουλεια. Αλλαξα τα πάντα! Με άφησε σπιτι, ετοίμασα μια τσάντα με τα απαραίτητα και αναμπουμπουλιασμένη μιλούσα με τη Νόρα στο τηλέφωνο μεχρι να ερθει να με πάρει ο Νίκος "μου".

Συνεχίζεται........


ΣΤ


Διάβασε το πώς ξεκίνησε η γνωριμία μας!

Σχόλια



  1. Vân Linh nói:

    - Lễ vật này thật quá quý trọng.

    Nhạc Thành nói:
    đồng tâm
    game mu
    cho thuê phòng trọ
    cho thuê phòng trọ
    nhac san cuc manh
    tư vấn pháp luật qua điện thoại
    văn phòng luật
    số điện thoại tư vấn luật
    dịch vụ thành lập doanh nghiệp
    - Chỉ là một lễ vật nho nhỏ mà thôi, trước kia có ân oán với Vân gia, tiểu đệ ra tay giết không ít người, cái này cũng là để bồi tội.

    - Nói gì nữa, những tên gia hỏa kia chết là đáng đời, ai bảo bọn chúng đi theo bọn khốn kiếp Hoàng gia.

    Vân Linh nói.

    Vân Linh kích động nhìn thanh bảo kiếm trong tay, thanh kiếm này có thể giúp y tăng hai ba thành lực công kích, sau này cho dù gặp Thập tinh đấu hoàng cũng có thể chiếm thượng phong.

    - Vân lão đại ca thỏa mãn với thanh kiếm này là được rồi, chúng ta trước tiên hãy đi về.

    Nhạc Thành cười nói.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γιατί με έκανες να σε ερωτευτώ αν ήταν να φύγεις;

Ο Νίτσε και η άποψή του για τις γυναίκες!

Μη Φοβάσαι να Μείνεις Κλεισμένη.