Δυο χρόνια ειχα να σε δω.

Δεν περίμενα πραγματικά να τον δω μπροστα μου ετσι ξαφνικά! Ξύπνησα χαλαρά οπως παντα στις 10 το πρωι και μετά το ξενυχτι του Σαββάτου ειπα να μην κάτσω μέσα και να κάνω κάτι να μην παει χαμένη η Κυριακή μου! Ρίχνω ότι να ´ναι πάνω μου, μαλλί ατημέλητο, αθλητικά και μια φορμα της κακιάς ώρας. Βασικά εναν καφέ θα πάω να πάρω και κανα κουτσομπολίστικο περιοδικό και θα γυρισω σπιτι. Σιγά ποιος θα με δει... (Εσύ είσαι που το λες.....;!) κανονικά θα έπαιρνα αμάξι αλλά ειπα να το παίξω φιτ και να το περπατήσω. Μουσική στα αφτιά και ταυτόχρονα σερφάρω στο Ίντερνετ! Μια χαλαρότητα, μια ανεμελιά και προπάντων δεν έχω βαφτεί!

Ξαφνικά εκεί που στρίβω σε μια γωνία νάτος μπροστά μου. Ούτε θυμάμαι πότε τον ειχα δει τελευταία φορά! Νομιζω πανε κοντά δυο χρονια. Με το ζόρι το γνωρισα! Νομιζω η καρδια μου το γνώρισε. Τα ματια μου δεν πήραν χαμπάρι! Εχει αλλάξει! Οταν είμασταν μαζι τον έβλεπα πιο όμορφο! Στην αρχή κορδώθηκα, ανέμισα και το μαλλί και ειμαι ετοιμη να γυρίσει να με δει και αυτός! Ξαφνικά θυμάμαι οτι το μονο περιποιημένο που εχω πανω μου ειναι το οτι εβαλα θήκη στο κινητό! Κατα τα αλλα μπαζο! Γιατί θεε έπρεπε μετά απο τοσα χρονια η πρώτη μας συνάντηση να ειναι ετσι. Να το ήξερα να παω ενα πρόχειρο κομμωτήρια, να βάψω το νύχι ενα απλό κόκκινο του πάθους, να εχω μια γοβα στην τσάντα...κάτι! Και εκει που εχω κανει τάμα να ανάψω κερί στην Παναγία ισα με το μπόι μου, γυρίζει το κεφάλι του. Χάθηκε να εχει πιαστεί να μην μπορει να κουνηθεί; Με είδε;; Φοράει και τα γυαλιά και δεν μπορω να καταλάβω! Παω να φυγω και φωνάζει. 

"Στέλλα;;;" Εντάξει θυμάται το ονομα μου, προφανώς και δεν με εχει ξεπεράσει! 

Πλησιάζω και εγω η χαλαρή χωριάτα με τις αταίριαστα φόρμες και τουλαχιστον 5 κιλά πιο χοντρή απο τοτε που είμασταν μαζι. (Αλλάζω το "πλησιάζω" σε "κατρακυλώ")

"Γειά σου, τί κάνεις;" Ποσο χαλαρή ειμαι όμως εε;;

"Μια χαρά εσυ;" Τοσο πολυ με θελει που σκάει να μάθει τί κάνω.

"Τέλεια." Τώρα θα τον κανω να σκασει που ειμαι καλα! Η απάντηση μου ειναι πιο πολυ για να δει οτι παρότι χοντρή ειμαι πολυ ευτυχισμένη και πλεον τρώω οτι θελω χωρις να μετράω θερμίδες οπως οταν τα ειχαμε!

"Πολύ χαιρομαι. Που πας;"

"Να πάρω καφέδες και μετά σπίτι."

Τωρα θα του κανω τη μούρη κιμά. Πρόσεξες το καφεΔΕΣ;; Και καλα οτι εχω γκομενο να με περιμένει σπιτι...σατανικό!

"Πόσο καιρό εχω να σε δω; Πωωωω πάει καιρός ε;" 

"Ελα μωρε, ποσό είναι; Περίπου 6 μήνες;" Και καλα δεν ξερω. Αχχχχχ 2 χρονια 5 μερες και 6 ώρες! Αλλά κρατιέμαι ....

"Τί λες ρε, ειναι τουλαχιστον 2 χρονια που χωρίσαμε."

"Πάει τόσος καιρός εε; Δεν το καταλαβα."

"Τί κάνεις; Πες μου τα νέα σου." 

Ολα καλα, μαλλωσα σημερα το πρωι με τη ζηγαριά, εχω να κανω σεξ κανα μήνα αλλα οκ.

"Πολύ καλά. Όλα πάνε τελεια! Τρέχω με το μπλογκ και το ραδιόφωνο και με τη δουλεια οπως τα ξερεις."

"Μπράβο ρε μωρό." Ελα του ξέφυγε! Με θελει τρελά.

"Εσύ τί νέα;"

"Αλλαξα δουλεια, μετακόμισα και τωρα προσαρμόζομαι στις αλλαγές."

"Έφυγες από τους γονείς σου;"

Καιρός ήταν βουτυρομπεμπέ.

"Ναι. Μενω με την κοπελα μου τωρα."

(Και οπως θα παιιιιίρνω τις στροφεεεεεες εσύ αν θελεις κοιταζεεεεεεε μεεεεεε. Φέρτε μου να πιω το ακριβότερο πιωτό. Κάπου να σοργιαστώ ρε παιδιά, κάντε χώρο.)

"Νοικοκυρευτηκες βλεπω...."

"Πες το και ετσι. Χάρηκα πολυ που τα ειπαμε! Αντε να κανονισουμε καμια μερα για καφε να τα πούμε!" Ναι να φέρεις και την πατσαβούρα σου μαζι να μας ανακατεύει τον φραπέ.

"Ναι! Στείλε μου αν είναι."

Και αποχώρησε απο το σπιτι του Big Brother. 

Από που να αρχισω να παραληρώ...; Αρχικά να τονίσω ότι οταν είμασταν μαζι δεν υπήρχε περίπτωση να συγκατοικήσει  και να αφήσει τη μανούλα του και τωρα ξαφνικά παει και μένει με την γκομενα...;;; Οτι τόσα χρονια νομιζα οτι δεν με εχει ξεπεράσει και δεν πρόκειται να συνεχίσει τη ζωη του;;;; Πάει μου χαλασε την Κυριακή και μου έκοψε την όρεξη για καφέ. Βαλε εναν ελληνικό της παρηγοριάς να πιω να ξεχάσω. 

Και πώς το πέταξε ετσι στη μάπα μου μωρέ, τοσο ανετα λες και ειμαστε φιλοι; Προειδοποίησε να  εχω την κολλητή μου μαζι  να μου ρίξει νερό οταν θα λιποθυμήσω! 

Και ξαφνικά ειμαι εγώ αυτη που δεν εχει συνεχίσει τη ζωη της με μια σοβαρή σχέση! Που καταντήσαμε! Θα έπρεπε να απαγορεύεται να προχωράει ο πρωην πριν απο εμας. Ειναι θεμα κύρους και εγωισμού! Τωρα νιωθω οτι τον επόμενο που θα δω μπροστα μου θα του ζητήσω να συγκατοικησουμε! 

Και εκεί που παραληρώ και δεν βλεπω καν που παω ερχεται στο κινητό μου το παρακάτω μηνυμα....

Δεν απάντησα ποτέ! Θες να το πεις ότι πήρα αυτο που ήθελα;; Οτι καταλαβα οτι οταν βρισκόμαστε με τους πρωην αλλα λεμε και αλλα εννοούμε;;; Ενα ειναι σίγουρο! Οταν βλεπεις πρωην παντα θα χτυπάει η καρδια σου λιγο πιο δυνατά και παντα θα σε νοιάζει. Οταν όμως εχεις συνεχίσει τη ζωη σου δεν υπαρχει λόγος να γυρνάς πισω εστω και για μια νύχτα...! 

Καληνυχτα!

ΣΤ