Οι εραστές βρίσκονται μόνο τη νύχτα!

(7 το πρωί, μόλις μπήκα στο αμάξι. Ημουν σπιτι του. Πάλι. Σε λίγες ωρες πρεπει να ξυπνησω αλλά δεν το έπαιρνα απόφαση να φυγω. Ήθελα να μείνω οσο πιο πολυ γινόταν! Ήταν αλλη μια απο αυτές τις νυχτες........)

 Κάθε φορά το ίδιο! Εκει.... Όχι απλά κάνω το ίδιο λαθος, κανω και χειρότερα! Κάθε φορά λεω θα φανώ δυνατή και θα αντέξω να μην πάω! Και κάθε φορά λεω τέλος φεύγοντας!
Δεν μπορώ να σκεφτώ τις επιπτώσεις. Ποτέ μαζί σου! Δε με νοιάζει. Για μια ωρα στην αγκαλιά σου, θυσιάζω ενα μήνα που θα είμαι χαλια! Το μετανιώνω από το λεπτό που θα μπω στο αυτοκίνητο! Που ξερω οτι την ώρα που κλείνεις την πόρτα σου,για σενα εχει τελειώσει και εκεί είναι που για μένα ξεκινά. Ολα εκείνα τα τσιγάρα που κανω μετά. Ολα τα τραγούδια που δεν μπορω να ακούω στο ραδιόφωνο! Και νιωθω ταυτόχρονα τοσο όμορφα και τόσο βρώμικη! Που ενώ ειχα πει οτι ποτέ ξανά, πάλι ήρθα. 

Τζαμπα τα πτυχία και το μυαλο και ολα. Σε σενα μπροστα πιόνι! Παιχνιδάκι σου! Σα να μουδιάζει το μυαλο μου και να μην μπορει να σκεφτεί. Να μην μπορει να με διατάξει να μείνω μακριά σου! Δεν μπορώ. Απλά! Ή δε θελω! Δεν ξέρω! Σημασια εχει ότι το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Εγώ να νιώθω τα κορμιά μας να λιώνουν και μετά να μη θελω να φυγω και για σενα να ειναι αλλη μία μας φορά.  Και πέρασαν από τη ζωή μου τόσοι, που με αγάπησαν με ολη τους την καρδια και με ήθελαν σαν τρελοί! Αλλά όχι, εγώ εκει. Σε σένα!

 Εκεί που βασανιζόμαστε, εκεί που δεν γινεται, εκει που πονάμε, εκεί που πρεπει να μείνει κρυφό! Να θες να το φωνάζεις και να μην μπορείς! Να θελεις να περάσεις όλα τα βράδια σου μαζί του και να μην μπορείς. Απαγορευμένο; Εμείς το ορίζουμε! Απαγορευμένο δεν ειναι τιποτα οταν το θέλουν και οι δυο! Όσο και να το απαγορεύω στον εαυτό μου, οσο και αν προσπαθω να βάλω όρια, όσο το θέλουμε τόσο πολύ και οι δυο δε θα τελειώσει! Πέρασαν τωρα δυο χρόνια και ακόμα λεμε τέλος μετά από την καθε μας βραδιά! Γιατί ειναι μονο βραδιές. 

Αυτά τα άρρωστα, τα εθιστικά ειναι παντα νύχτα! Γιατί τότε πέφτουν οι αντιστάσεις. Και δεν μπορω να σε αρνηθώ! Και όταν ενώνονται τα κορμιά, ακόμα και αν δεν μιλάμε, είναι εκεί που δένονται οι ψυχές! Εκεί που εχεις τοσα πολλά να πεις αλλά δεν εχεις απο που να ξεκινήσεις! Και δε χρειαζεται, γιατί εγώ ξερω! Γιατί μονο εγω χρειαζεται να ξερω! Να καταλαβαινω από το άγγιγμα σου, ολα αυτα που νιώθεις! Ολα αυτα που σκέφτηκες για μας. Ολα αυτα που ονειρεύτηκες! Μονο εμείς οι δυο! Μακριά από ολους και απο όλα! Αλλά για πόσο;;; Πόσο ακομα θα αντέξουμε να μοιραζόμαστε στα δυο! Να μην το ζούμε οπως του αρμόζει! 

Να παλεύουμε να κρατηθούμε μακριά! Και η καθε φορά αγώνας. Ποιός θα στείλει πρώτος, ποιος θα ενδώσει πρώτος, ποιος θα γυρίσει πίσω πρώτος για ενα φιλί πριν τον αποχωρισμό! Και κάθε φορά που φευγω μια χάρη κάνε μου μόνο, στα μάτια μη με κοιτάς! Δεν είναι για εμάς αυτά! Να φανούμε δυνατοί και σε αυτο το αντίο μεχρι την επόμενη φορά! Μεχρι να ξανασμίξουμε παλι!

Αρρώστια μου! 

Καληνυχτα.