Lucky Blonde

Καθημερινά λαμβάνω πολλά emailsε τις σκέψεις, το προβλήματα και τα θέματα πολλών γυναικών αλλά και πολλών ανδρών. Χθες ομως πήρα ενα μηνυμα λίγο διαφορετικα από τα αλλα, με μια συγγραφική διαθεση και μεταφορική ερμηνεία! Με άγγιξε γιατι και εγω μοα τέτοια ιστορία οπως τις φίλης αναγνώστριας, κάπως ετσι θα την περιεγραφα! Σας την παρουσιάζω λοιπόν! Ισως θεωρηθεί λίγο γυναικουλίστικη ή παραμυθένια ή ακομα και ανώριμη απο κάποιους αλλά ειναι μια κουβέντα που θα την καταλάβουν όσες γυναίκες τη διαβάσουν... Αυτό που λέμε, όταν τα λέμε οι γυναίκες μεταξύ μας.

Δεν τα νιώθεις συχνά αυτά... Ξέρεις τα συναισθήματα εκείνα τα αθώα! Αθώα....μετά απο μια ηλικία νομιζω δεν μας επιτρέπεται καν να χρησιμοποιούμε αυτή τη λέξη! Κιόμως δες.....εκείνα τα αθώα βλέμματα, αγγίγματα, και τα σ´αγαπω. Πόσο αθώοι μπορεί να είναι οι ανθρωποι όταν αγαπάνε! Όχι ομως εκείνες τις στημένες αγάπες. Εκείνες που παραδίνεσαι. Σπάνιο! Μέχρι να σε γνωρίσω νόμιζα ότι δεν υπήρχε! Οτι δεν υπήρχαν αληθινοί άνθρωποι! Δίνεις καρδιά ρε, που ακούστηκε; Δεν είσαι σαν τους άλλους! Εκείνους που φοβούνται, τους δειλούς! Εσύ είσαι η καρδιά μου! Εσύ που την έκανες πάλι να χτυπά! Είχα ξεχάσει πώς είναι να αφήνεσαι...να δίνεσαι! Πάνω στα πιο δύσκολα ήρθες εσυ! Εκεί που νόμιζα πως έφτασα στο τέρμα!