Μόνο έτσι αξίζει να αφαιθούμε....

Δεν τα νιώθεις συχνά αυτά... Ξέρεις τα συναισθήματα εκείνα τα αθώα! Αθώα....μετά απο μια ηλικία νομιζω δεν μας επιτρέπεται καν να χρησιμοποιούμε αυτή τη λέξη! Κιόμως δες.....εκείνα τα αθώα βλέμματα, αγγίγματα, και τα σ´αγαπω. Πόσο αθώοι μπορεί να είναι οι ανθρωποι όταν αγαπάνε! Όχι ομως εκείνες τις στημένες αγάπες. Εκείνες που παραδίνεσαι. Σπάνιο! Μέχρι να σε γνωρίσω νόμιζα ότι δεν υπήρχε! Οτι δεν υπήρχαν αληθινοί άνθρωποι! Δίνεις καρδιά ρε, που ακούστηκε; Δεν είσαι σαν τους άλλους! Εκείνους που φοβούνται, τους δειλούς! Εσύ είσαι η καρδιά μου! Εσύ που την έκανες πάλι να χτυπά! Είχα ξεχάσει πώς είναι να αφήνεσαι...να δίνεσαι! Πάνω στα πιο δύσκολα ήρθες εσυ! Εκεί που νόμιζα πως έφτασα στο τέρμα! 

Ειχα ξανανιώσει έτσι, πριν πολλά χρόνια! Στο σχολείο ηταν θαρρώ! Τότε που δεν είχε νιώσει τόσο πόνο και απογοήτευση η καρδιά μου! Δεν είχα τρομάξει από το ψέμα! Δεν ειχα, ακόμα, πείσει τον εαυτό μου ότι δεν υπαρχει αληθινή αγαπη! Ποιός να μου το ´λεγε! Χα! Όταν είναι αληθινό θα το καταλάβεις φίλε μου! Δεν θα υπάρχουν αντιστάσεις τότε! Και αυτός, μόνο αυτός μπορεί να σε κάνει να το νιώσεις! Να αισθανθείς σίγουρη! Σίγουρη πως αν του δώσεις την καρδιά σου δε θα στην σπάσει οπως οι άλλοι! Ποιοί άλλοι δηλαδή, όταν τον βρεις αυτόν, δε θα υπάρχουν άλλοι! Όλα θα στα σβήσει. Και τους φόβους, και τα μη, και τον πόνο και τα δάκρυα! Γι'αυτόν δε θα κλάψεις ποτέ! Δε θα συγχωρέσει ποτέ τον εαυτό του αν σε κανει να κλάψεις! 

Και κάθε φορά που σε κοιτάζω στο μυαλό μου ερχεται εκείνο το πρώτο σου βλέμμα! Στο πρώτο "χάρηκα" με κοίταξες στα μάτια! Σήκωσες απλά το κεφάλι και συναντήθηκαν τα μάτια μας! Και από τότε καθε φορά που σε κοιτάζω πάντα το βλέμμα σου είναι τόσο ειλικρινές και αθώο όσο εκείνη την πρώτη φορά! Γίνεται άραγε να έχεις τόσο καθαρή καρδιά; Φοβάμαι πως η δική μου ειναι μολυσμένη! Μου τη βρωμίσαν άλλοι! Κάποιοι που δεν άντεχαν την αλήθεια και φοβόντουσαν να αφεθούν! Κάτι δειλοί!

Οι άνθρωποι μετά τον πόνο φοβούνται να αγαπήσουν. Και σε κάθε προσπάθεια επαληθεύονται οτι πρέπει να κρατάνε πισινές! Όλοι θα σε πληγώσουν, λένε! Όμως, και εδώ έρχεσαι εσύ, αν μια αγάπη ξεκινάει με τόσο αλήθεια και τόσο συναίσθημα, χαλάλι να στα δώσω όλα! Αλλά με αυτή την προϋπόθεση μόνο! Να δώσουμε και οι δυο καρδιά και ας καούμε στο τέλος! Θα έχω να θυμάμαι ότι μαζί αγαπηθήκαμε και μαζί πληγωθήκαμε! 

Δεν ειμαι τόσο καλή στις λέξεις τελικά, να μπορώ να περιγράψω πώς κάνεις την καρδιά μου να χτυπά! Πόσο ελεύθερη με κάνεις να νιώθω! Και αν ότι πιο πολύτιμο έχουμε ειναι η καρδιά μας, τότε στη δινω να την προσέχεις! Όλη δική σου! Και εγώ δικιά σου! 

Είσαι αυτός που έκανες όλους τους άλλους που με ανάγκασαν να γίνω σκληρή, να φανούν πολύ λίγοι! 

Και αν όπως λένε, τα λίγα είναι για τους λίγους τότε παίρνω τελικά αυτό που μου αξίζει, την αγαπη σου που είναι πολύ!

Με έρωτα και αλήθεια! 

ΣΤ