Για τον δικό μου μεγάλο έρωτα!

Δεν πολυκαταλαβαίνω τους ανθρώπους που θέλουν να ξαναπροσπαθήσουν! Γενικά το ξανά πολυ με κουράζει! Ασε που ότι το κάνεις ξανά, ποτέ δεν έχει την ιδια αίσθηση, την ίδια γεύση!  "Όταν κάτι σπάσει" λέει ο λαός "Δεν ξανακολλάει." Βρε δίκιο έχουν. Ποιοι ειμαστε εμείς για να αναιρέσουμε ξαφνικά εν έτη 2015 τα λεγόμενα τόσων χρόνων; 

Έρχεται λοιπόν και μου ζητάει να ξαναπροσπαθήσουμε; Τόσο απλά ειναι όλα ή τόσο περίπλοκα τα κανουμε εμεις οι γυναίκες; Μόνο στη σκέψη του να γυρίσω σε αυτόν πονάει το κεφάλι μου! Ήταν ο μεγαλύτερος μου έρωτας! Είναι ο μεγαλύτερος μου έρωτας!
Ο ένας και μοναδικός που άφησα να με μάθει, ο μόνος που ερωτεύτηκα χωρις να σκέφτομαι λεπτό, ο τελευταίος που αφέθηκα χωρις να με νοιάζουν οι συνέπειες! Η πρώτη μου σοβαρή σχεση, στην πιο ομορφη ηλικία! Πώς να στο πω; Αυτός ήταν! Μόνο! Κανένας άλλος! Ήταν αυτός με τον οποίο σύγκρινα όλους τους αλλους μετά! Αλλά όπως σας εχω πει πολλές φορές, στους μεγάλους έρωτες δεν γυρνάς! Τους αφήνεις ετσι στο παρελθόν να σου θυμίζουν το υπέρτατο, το άπιαστο!

Και το προβλημα δεν είναι μόνο αυτό! Ήταν οτι όλα αυτά που ζήσαμε ηταν τόσο "πολύ" που πριν τελειώσει η σχεση, όταν άρχισαν να σβήνουν αργά, γίνανε "λίγο". Και όταν μάθεις στο πολύ πώς να αρκεστείς στη μετριότητα; 

Πληγώθηκα! Ισως ειναι η πρώτη φορα που λεω αυτη τη λέξη! Η αποδοχή του οτι πόνεσα! Διαλύθηκα! Όχι οταν τελείωσε. Οχι! Οταν τελειώνει λυτρώνεσαι! Διαλύεσαι μέσα στη σχεση, εκεί στους τελευταίους μήνες που παλεύεις με ολες σου τις δυνάμεις να σώσεις κατι που βλεπεις ότι διαλύεται! Και ο αλλος κοιμάται ορθιος! Του φωνάζεις οτι σε χάνει και δεν καταλαβαίνει! Τοτε λοιπόν που νιώθεις τις δυνάμεις σου να σε εγκαταλείπουν, τότε πληγώνεσαι! Όταν πια πείτε το Αντίο δεν πονάς πχια! Σαν μικρός θάνατος! Οταν φεύγει πλεον η ψυχή ηρεμείς! 

Πώς λοιπόν μου ζητάς να ξαναπροσπαθήσουμε; Δε γυρνάς το χρόνο πίσω! Ότι και αν κάνεις. Όσο και αν προσπαθήσεις! Με πλήγωσες, απομακρύνθηκα, τελειώσαμε! Ηταν αυτο που έλεγα "Πρόσεχε μη με πληγώσεις." Και ημουν ξεκάθαρη απέναντί σου! Και αν δε σου τα ´χουν πει καλά, τη γυναίκα όταν την απογοητεύεις μην περιμένεις να νιωσει ποτέ ξανά το ιδιο! Και έτσι και εγινε! Εμεις οι δυο; Ποτέ ξανά! 

Και ξερεις γιατί πληγώθηκα; Γιατί τον αγαπούσα! Και αυτός και τον εαυτό μου μαζί του! Και φώναζα και ούρλιαζα όταν έβλεπα τη σχέση μας να διαλύεται και αυτόν να με αφήνει να απομακρύνομαι! Δε σου λεω οτι δε με αγάπησε! Θα πέσει φωτιά να με κάψει! Αλλά γιατί δεν πάλεψε για μένα; Γιατί δεν προσπάθησε για μας; Μου λείπει ακομα και σημερα! Αλλά δεν αλλάζει αυτό που εγινε! Γιατί οι σχεσεις χαρακτηρίζονται από τον τροπο που τελειώνουν! Αποτυπώνονται στο μυαλό οι τελευταίες στιγμές! Εκείνες που σε πόνεσαν! Καλές ηταν και οι καλές αλλά πολύς ο πόνος φίλε μου! Πολλά τα δάκρυα! Δεν αξίζει! 

Και πώς να τα παραβλέψω τώρα εγώ όλα αυτά; Είναι σα να έφυγε η καρδιά μου από τη θέση της και όσο και αν προσπαθήσεις να τη βάλεις πίσω, δεν θα κάτσει ποτέ οπως πρώτα! Πώς να στο πώ; Δεν θα σε αγαπήσω ποτέ όπως πρώτα! 

Πόνος..... Κάποτε με είχε ρωτήσει η ανηψιά μου 10 χρόνων μωρό. Με ρώτησε που λες τί είναι πόνος. Και της είπα, για να ξερει! Ότι δε θελω να χρησιμοποιεί αυτή τη λέξη! Δε μ´αρέσει! Της είπα ότι ειναι ένα βάρος. Που το νιώθεις είτε στο σώμα είτε στην ψυχή. Και σε ενοχλεί! Δεν μπορείς να ανασάνεις! Της ειπα οτι είναι ένα σημάδι! Το σημάδι που σου δείχνει οτι κάτι πρεπει να αλλάξεις! Εκεί που σε πονάει, κάτι δεν πάει καλά. Τότε λοιπόν σταμάτα το! Γιάτρεψέ το! Αλλά μην λες την λέξη πονάει! Οι λέξεις δίνουν δυναμη στο αρνητικό συναίσθημα να σε καταρρακώσει! 

ΣΤ.