Τους στερημένους απο έρωτα ανθρώπους να φοβασαι!


Και ξέρεις τί; Δεν ειναι αυτοί που δεν τους εχουν ερωτευτεί. Είναι οι άλλοι οι ύπουλοι που τους ερωτεύτηκαν πολύ και ήξεραν μόνο να παίρνουν απο τον άλλον! Αυτοί που δεν έμαθαν να αφήνονται και να ερωτεύονται! Αυτοί ειναι οι στερημένοι! Που μια ζωή ήξεραν μόνο να στραγγίζουν τον άλλον από συναισθήματα και οι ίδιοι τους ούτε μια φορά δεν έδωσαν σταγόνα από την αγάπη τους! Και ξέρεις πολλούς τέτοιους! Ο πρώην σου ήταν έτσι! Αυτός που επαναπαύτηκε επειδή έκανες τα παντα εσύ! Αγαπούσες εσύ τόσο πολυ που έφτανε και για τους δυο! Έτσι αυτός δεν είχε τιποτα αλλο να δώσει! Κάποιοι θα πουν οτι δεν τους αφησες να δώσουν τιποτα οταν εσύ έδινες τα παντα!
Διαφωνώ κάθετα με αυτή τη θεωρία! Ίσα ίσα, όταν έβλεπε οτι τον αγαπάς πιο πολυ και απο τον ιδιο σου τον εαυτό, τότε έπρεπε να δώσει συναισθημα και να σου δείξει την αγάπη του! Αλλά έμαθαν αλλιώς! Έμαθαν να πληγώνονται και να κυνηγάνε! Ανώμαλα πλάσματα! Τί το καλό έχει αυτό; Τί μπορείς να κερδίσεις; Ποιος σου το έμαθε αυτό; Το λογικό ειναι να δίνεις όταν παιρνεις! Οχι οταν ο άλλος δεν δίνει τιποτα! 
Αυτούς λοιπόν να φοβασαι! Που δεν είδαν τη χαρά του να αφήνεις την καρδια σου στα χερια του αλλου, να τον αγαπάς και να τον κανεις ευτυχισμένο! Ειναι τα άτομα που γέμιζαν από τον έρωτα του αλλου αλλά ποτέ δε σκέφτηκαν να δώσουν και οι ίδιοι λιγη ενέργεια στον ανθρωπο τους! 
Με ρώτησε μια αναγνώστρια πριν λιγο καιρο "πότε νιώθεις ευτυχισμένος; Όταν παίρνεις ή όταν δίνεις αγαπη;" Δεν ήξερα τί να της πω! Οι δυο εαυτοί μου κονταροχτυπιούνταν! Η πληγωμένη από τον πρωην έλεγε "ευτυχία ειναι να παιρνεις γιατί τότε σου δείχνει ο άλλος την αγαπη του" και συμπλήρωνα "τέτοιοι μαλάκες που ειναι όλοι τους, τέτοια τους αξίζουν." Και από την άλλη ο εαυτός μου που έχει βιώσει πώς είναι να δίνεις αμέριστη αγαπη και έρωτα, φώναζε ότι δεν υπαρχει μεγαλύτερη μαγεία και χαρά από το να δίνεις! Γενικα! Οχι μονο αγαπη! Να εισαι ανθρωπος δοτικός! Τότε φαίνεται πόσο ολοκληρωμένος και ακομπλεξάριστος ανθρωπος είσαι! Δεν ήξερα τί απο τα δυο να διαλέξω! Όταν ξαφνικά, μετά από μερες, είδα ένα βίντεο με εκείνος.....τον μεγαλο μου έρωτα! Και ηταν από τις καλές εποχές, ξερεις, στους 6 πρώτους μήνες! Τότε που αγαπιομασταν το ιδιο! Τοτε που δίναμε και παίρναμε χωρις να μετράμε πόσο έδωσε ο καθένας! Τότε που η αγαπη ηταν αμφίδρομη! Καταλαβα, λοιπόν, ότι όλα πρεπει να γίνονται με μέτρο! Να δίνεις και να παιρνεις! Αυτη ειναι πραγματική ευτυχία! Οταν και ο άλλος, ακριβως οπως και εσύ, δεν ζυγίζει την αγαπη αλλά τη δίνει απλόχερα! Και εσύ με τη σειρά σου κάνεις το ίδιο! 
Τους μικρόψυχους ανθρώπους να τους φοβασαι! Σου παίρνουν ότι εχεις μέσα σου γιατι η δική τους καρδιά είναι λιγοστή και μετά δε δίνουν τιποτα! Και σε κάνουν να νιώθεις βλάκας, που χωρίς αντάλλαγμα έδωσες την καρδια σου! Γιατί ξέρεις πιο ειναι το αντάλλαγμα; Απλά να το καταλαβει! Να το εκτιμήσει το πόσο τον αγαπάς! Και θα το φωνάζω όσες φορές χρειαστεί μέχρι να το καταλάβετε. Βρείτε ανθρώπους που να αγάπατε με τον ιδιο τρόπο! Να καταλαβαίνουν την αγαπη σας και όσα κάνετε για αυτούς! Μακριά από τους άλλους! 
Η αχαριστία φίλε μου ειναι κολλητική! Στην κόλλησε ο πρωην σου που ηταν αχάριστος και την έχεις τωρα εσύ απέναντι σε ολους τους αλλους! 
Τώρα θα μου πεις, άσε μας ρε Στέλλα, όταν έχεις πληγωθεί τόσο πολύ, δεν εχεις μετά συναίσθημα μέσα σου να δώσεις! Ξεμένεις! Και δικιο έχεις! Μείνε μόνη σου, μάζεψε τις δυνάμεις σου, συγκρότησε τον εαυτό σου και μετά συνέχισε! Μετά μπες σε μια σχεση! Όταν θα εχεις βρει ξανά τα συναισθήματα που έχεις χάσει! Όταν θα νιώθεις αυτό που λέμε "Έχω τόση αγάπη να δώσω." Τότε ψάξε αυτον που κανει την καρδια σου να χτυπά λιγο πιο δυνατά απο τους άλλους και αφέσου! Μην μπλέξεις σε μια σχέση για να μη μείνεις μόνη! Μην πληγώσεις άλλον έναν οπως σε πλήγωσε εκείνος! Μη γίνεις το "ανθρωπάκι" που ήταν εκείνος! Γιατί; Γιατί δεν εισαι ετσι από τη φύση σου! Εσύ ησουν γεμάτη αγαπη και συναισθήματα μέσα σου! Επειδή βρέθηκε ένας γελοίος για κακή σου τύχη στο δρομο σου, δε χρειαζεται να αλλάξεις! Και οχι, δεν ειναι όλοι το ιδιο! Στο λέω εγώ που πρώτη πίστευα οτι κάποιος άνοιξε το κουτί με τους μαλάκες και δεν κυκλοφορούν καλά παιδιά! 
Λές ότι είσαι δυναμική γυναίκα! Ξέρεις τί σημαίνει αυτό; Bitch? οχι! Ο δυναμισμός χαρακτηρίζεται από τη σταθερότητα και τη δυναμη να υποστηρίζεις αυτο που πιστεύεις και αυτο που νιώθεις! Να αντιλαμβάνεσαι τη μικροπρέπεια των άλλων και να μην σε αφορά! Να μην αλλάξεις εσύ τις αρετές σου για κανεναν αλλο! Δυναμισμός δε σημαίνει θα πληγώνω οποιον βρεθεί στο πέρασμα μου για να παρω το αίμα μου πισω για εναν μαλακα που με έριξε στα τάρταρα! Δυναμισμός σημαίνει, αγαπάω και έχω τη δύναμη καρδιάς να μην με πειραζει αν μετά πληγωθώ! Γιατί ναι, στο τελος πληγώνεσαι! Όχι γιατί χώρισες, αλλά επειδή έκανες προσπάθεια για κάτι που δεν κράτησε! Και τί εγινε; Προτιμάς να ζεις μια ζωή χωρίς προσπάθεια γιατι μπορεί στο τελος να μην αποδώσει καρπούς; 
Ανάπηρους συναισθηματικά τους χαρακτηρίζουν οι ψυχολόγοι! Αυτούς που δεν έμαθαν απο την οικογενεια τους να αγαπούν! Γιατι εκει μαθαίνεται η αγαπη! Αν παρατηρήσεις τους γονείς του φίλου σου, πώς ειναι μεταξύ τους και απέναντι στα παιδιά τους θα δεις το πώς θα σου φέρεται εσένα στη σχέση σας! Αν μέσα σε μια οικογενεια δεν εχουν μάθει την αγκαλιά, το σ´αγαπω και το συγγνώμη, δε θα του το μάθεις εσύ! Γι'αυτό μακριά από τέτοιους ανθρώπους! Οταν τελειώνει κάτι μπορεί να είναι τόσο μεγαλο δώρο όσο όταν άρχισε! Σκέψου το!


Καληνύχτες! Πάω να γίνω κολοκύθα! 
Στέλλα

Σχόλια

  1. Ο όρος τραγική ειρωνεία είναι θεατρικός χαρακτηρισμός της δραματικής τέχνης. Με τον όρο αυτό χαρακτηρίζεται ειδικότερα η στιγμή της πλοκής της υπόθεσης, όπου οι πρωταγωνιστές αγνοούν την αλήθεια, ή εκλαμβάνουν κάτι ψευδές ως αληθές και συνεχίζουν να δρουν και να συμπεριφέρονται απελπισμένοι και πάσχοντας, ενώ την ίδια στιγμή οι θεατές γνωρίζοντας τις πραγματικές αληθείς διαστάσεις των γεγονότων συμμετέχουν στο δράμα αγωνιώντας για την εξέλιξη της υπόθεσης. Αυτή η αντίφαση δημιουργεί έντονη συναισθηματική φόρτιση και τονίζει τη διαδραστικότητα της θεατρικής πράξης, ενώ ταυτόχρονα προοικονομεί την εξέλιξη της πλοκής.

    Μια χαρακτηριστική τέτοια σκηνή τραγικής ειρωνείας είναι η «Ηλέκτρα» στο ομώνυμο δράμα του Σοφοκλή που μαθαίνοντας τον τραγικό θάνατο του αδελφού της εκλαμβάνει αυτόν ως αληθές θρηνολογεί, ενώ οι θεατές γνωρίζοντας την αλήθεια και συμμετέχοντας στο πάθος της ηρωίδας αδημονούν για τη λύση της δραματικής σκηνής. Και η «Ελένη» του Ευριπίδη που σε πολλές σκηνές το δράματος η «πρωταγωνίστρια» και άλλα πρόσωπα χρησιμοποιούν την τραγική ειρωνεία για διαφόρους λόγους όπως για να μην υπάρξει πρόωρη λύση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο Νίτσε και η άποψή του για τις γυναίκες!

Γιατί με έκανες να σε ερωτευτώ αν ήταν να φύγεις;

Μη Φοβάσαι να Μείνεις Κλεισμένη.