About Last Night #Δε μας τα λες καλά κυρ Νίκο "μας".

Επεισόδιο 7

Είμαι, που λες η πεντάμορφη, ανάμεσα σε έναν μαινόμενο ταύρο, τον Νίκο και έναν χάνο, τον Γιώργο που τόση άγνοια στο βλέμμα τους δεν είχαν ούτε τα 18χρονα που ψήφιζαν για πρώτη φορά στο δημοψήφισμα. 

Στα χαμένα και εγώ που ομολογώ και αμαρτία ουκ έχω, σκέφτηκα να ρίξω μια λιποθυμία γιαλαντζί μπας και με λυπηθούν και οι δυο και γλιτωσω τις ερωτήσεις. Σκέφτηκα ομως για αλλη μια φορά ώριμα και σαν πράος ανθρωπος αποφάσισα ότι αν λιποθυμήσω ποιος ξερει τί θα συζητήσουν μεταξύ τους οσο θα είμαι στην εντατική (καμία γνώση ιατρικής μιλάμε και οι σκέψεις του παραλόγου συνεχίζονται).....

Παίρνω βαθιά ανάσα και.....αφήνω τον Νίκο να μιλήσει πρώτος.

"Τί κάνεις εσύ εδώ; Δε θα έμενες σπίτι;" Καλά μιλάμε ουδεμία πρωτοτυπία ο τυπος...

"Εεεεεεεεε....." Ενώ εγώ ομιλιτικότατη.

"Τί ε; Συμβαίνει κάτι;" Τί του λες τώρα που με κοιτάει με αυτά τα μάτια και κολάζεται το θρησκευτικό μου είναι.

"Πάμε καλύτερα λίγο έξω;"

"Όχι. Εδώ και τώρα θα μου πεις." Αναστατώθηκα. Ρε τί ειναι αυτό που μας πιάνει τις γυναίκες με το που εκρίνουν οι άνδρες λίγη τεστοστερόνη παραπάνω;;;; 

Δεν προλαβαίνω να πάρω το ύφος του ροφού και ερχεται ο Γιώργος που παρολίγο να χαθώ στα μάτια του Νίκου "μου" και να τον ξεχάσω.

"Καλώς τον." Λεει στον Νίκο. (Μα καλά αυτός δεν έχει καταλαβει τιποτα; Τόσο χαζό φίλο έχω; Μήπως να προσβληθώ;)

"Γιώργο πάρε μου μια μπύρα και έρχομαι. Θα βγουμε με τη Στέλλα λίγο έξω." Τώρα τα βρήκε σκούρα ο Νικολάκης και λογικεύτηκε. Καιρός ήταν.

Ζαλισμένη αλλά πάντα πριγκίπισσα τον ακολούθησα εξω. Ασ´τον αυτόν να σύρει τον χορό του Ζαλόγγου.

"Ωραία. Τώρα που μείναμε οι δυο μας θα μου πεις τί συμβαίνει ή θα συνεχίσουμε να κάνουμε σαν παιδιά;"

"Νίκο (το "μου" δεν το ειπα.....τόσο κιουρία είμαι) νιωθω λίγο περίεργα από την ώρα που γυρίσαμε από το Σάνι."

"Τί εννοείς περίεργα;"

"Τόσο πολύ πάθος και τόσος έρωτας που βασίζονται ρε Νίκο (πάλι δεν εβαλα "μου" ....καλά μιλάμε I'm on fire απόψε.);;;;;

"Νόμιζα ότι ένιωθες και εσύ το ίδιο."

"Μα το νιώθω... Ή τουλαχιστον το ένιωθα. Απλά δεν ειναι λογικό να τρομάξω; Δε συμβαίνουν και κάθε μέρα αυτά."

"Αυτό είναι βρε μωρό μου;" Αχ μη με λες ετσι και μου κόβονται τα πόδια.

"Αααα μόνο "αυτό"; Τόσο ευκολο και λογικό σου είναι εσένα;"

"Από τη στιγμή που το νιώθουμε και οι δυο, ναι, μου είναι λογικό. Έλα πάμε μέσα να μην υποψιαστεί τιποτα ο Γιώργος, πιούμε  και ενα ποτό και θα σε πάω σπιτι να το συζητήσουμε μετά."

Ακολουθώ και εγώ το χάπατο που από τη ζαλούρα του κρασιού δεν πολυσκεφτόμουν και ειναι και αυτά τα μάτια του.....ααααααχ!

Η βραδιά κυλάει ομαλά με κλεφτές ματιές και κάτι αγγίγματα στα κρυφά που πολύ 17χρονο ένιωσα και μπορεί και να μου άρεσε αυτό το κρυφτούλι από τον Γιώργο και τους άλλους. 

Σατράπης άνδρας όπως είναι ο Νίκος "μου" όμως, απαίτησε να φύγουμε. Είχα πιει λέει και τέτοια χαζά. Καλέ εγώ μια χαρά ήμουν... Τόσο καλά που τα υποβρύχια που κερνούσε ο φίλος και αδερφός μπάρμαν, τα αποκαλούσα χαϊδευτικά Ούλια από το Υποβρυχιούλια....! 

Ούτε ξέρω για πότε φτάσαμε Κέντρο-Καλαμαριά και παρκάρει. 

"Έλα να σε βάλω στην πολυκατοικία και να ανεβεις να ξαπλώσεις....."

"Μα πρέπει να μιλήσουμε."

"Δε νομίζω ότι είσαι σε θέση."

"Ή τώρα ή ποτέ." Καλά μιλάμε όταν πίνω είμαι πολύ δραματική.

"Ωραία σε ακούω."

"Εμένα να ακούσεις; Εγώ σου είπα. Νιώθω περίεργα με όλο αυτό και μου κάνει πολύ εντύπωση που κάνεις τόσα πολλά τόσο συντομα. Δε με ξέρεις καν."

"Τί να ξέρω ρε μάτια μου; Από το πρώτο δευτερόλεπτο που σε είδα να μπαίνεις στο σπίτι του Γιώργου το μόνο που ήθελα είναι να μείνουμε οι δυο μας...." Ααααχ και αυτός μόνο για το κορμί μου με θέλει. Τί περνάμε και εμείς οι μονδέλες.

"Ήσουν πάντα έτσι αυθόρμητος με όλες τις κοπέλες σου;"

"Μου κάνεις πλάκα; Συγκρίνεις τον εαυτό σου με τις άλλες;"

"Ερώτηση έκανα. Δεν σύγκρινα τίποτα."

"Δεν ξέρω....τί να σου πω;! Δε θυμάμαι να μου έχει ξανατύχει κάτι παρόμοιο."

Με πιάνει με φιλάει που λες και ξέχασα και διχασμούς και όλα. Μετά από τα εκατομμύρια φιλιά, ή μέτρα το σαν ένα συνεχόμενο μισής ώρας, αποφασίζω να το διαλάμε σιγά σιγά γιατί μας έπιασε το ξημέρωμα....

Ξυπνάω το πρωί με πονοκέφαλο λες και είμαι καμιά πρωτάρα στα ποτά (εγώ η καταβόθρα) και ενώ του απανταω στα μηνύματα που μου είχε στείλει για καληνυχτα αφού με είχε αφήσει το προηγούμενο βραδυ αλλά εγώ η βοδάρα τα είδα το πρωι μιας και με το που ακούμπησα μαξιλάρι μέτρησα ενα-δυο-τρία-τέσσερα υποβρύχια και ξεράθηκα και τα ειδα το πρωι..... Κάνω ένα μικρό repeat την κουβέντα μας....

Μου έχει κοπεί η ανάσα.... Πρώτον, τί εννοούσε ο ποιητής με το "να μην υποψιαστεί τιποτα ο Γιώργος";;;;; Δεύτερον, μετά από αυτές τις φανταστικές δυο-μερες-μόνο (όχι του Παπακαλιάτη, τις δικές μας στο Σάνι) ειμαστε εξω με τα παιδιά και το παιζουμε στα κρυφά εραστές-ΠρόσεχεΜηΡθειΟΑνδρασΜουΆποΤαΚαράβια;;;;;; Και τρίτον τί σόι γυρίστρούλα απάντηση ήταν αυτή στο καίριο ερώτημα για τις πρωην; Πώς δε θυμάσαι; Μέχρι και ο Μάνθος Φουστάνος κύριε που είχε τόσες και παρόλα αυτά θυμόταν πού γνώρισε την καθεμία.... Ρε λες να ζω κανένα Στέλλα Μοναδική Μου Αγάπη σκηνικό και δεν μου το λέτε.... Εμένα δε μου το βγάζεις από το μυαλό ότι κάτι δεν πάει καλά με τον τύπο. Αλλά τί κανουμε τώρα; Παίρνουμε τον Γιώργο, τα ξερνάμε όλα και μετά το μπινελίκι, που σίγουρα θα ακούσω, τον ρωτάω να δω από ποιο τρελοκομείο εχει δραπετεύσει ο φίλος του ο Νίκος ή ειμαι απλά παράλογη άρα σε τέτοιες ώρες παίρνω μόνο τη Νόρα για να μην ξεφτιλιστούμε κιόλας και εχουμε και ένα όνομα στην πιάτσα;;;

To be continued.........


Καλέ διάβασε τα από την αρχή να καταλάβεις...

 Επεισόδιο 1:

http://www.luckyblonde.gr/2014/09/about-last-night.htm

Επεισόδιο 2:

http://www.luckyblonde.gr/2014/10/about-last-night.html

Επεισόδιο 3:

http://www.luckyblonde.gr/2014/12/about-last-night.html

Επεισόδιο 4: 

 http://www.luckyblonde.gr/2015/01/about-last-night-v.html

Επεισόδιο 5:

 http://www.luckyblonde.gr/2015/03/about-last-night.html

 Επεισόδιο 6:

http://www.luckyblonde.gr/2015/07/about-last-night.html?m=1