Πότε έχεις σκοπό να αγαπήσεις τον εαυτό σου?



Και που λες, κλείστηκα στο σπίτι. Γιατί τέτοια είμαι. Και αν δεν απομονωθώ δεν γράφω. Δεν βγαίνει λέξη. Και έτσι, λιγο η μοναξιά, λίγο η μουσική και λίγο η νύχτα, αρχίζω να πνίγομαι από σκέψεις που μόνο ευχάριστες δεν είναι και οι σημειώσεις γίνανε κείμενο ολόκληρο! 
Δεν είμαι εύκολος ανθρωπος. Ποτέ δεν ημουν. Από παιδί ημουν αναρχικό. Από τον τρόπο που αγαπούσα μέχρι τον τρόπο που μισούσα. Τιποτα δεν το έκανα απο υποχρέωση. Σε καλούπια δεν μπορούσες να με βάλεις. 
Οι γονείς μου το κατάλαβαν από νωρίς αυτο μιας και με μάνα που σπούδασε ψυχολογια αυτό ηταν το λιγότερο που θα εκανε για το παιδί της. Ήρθα και έγινα που λες γυναίκα. Από τις λίγες. Κάτι διαφορετικό μου λενε όλοι. Κάτι ασυνήθιστο. Σε άλλους αρέσει, σε άλλους ξενίζει. Όχι, δε με πολυνοίαζει. Γιατί τους ανθρώπους που δεν με καταλαβαίνουν δεν τους θελω γύρω μου. Και σε αυτό αναρχική. Δε θέλω το ψέμα και κατ´ επέκταση τους ψεύτικος ανθρώπους. 
Δεν είμαι λοιπόν εύκολος άνθρωπος. Λέω πάντα αυτό που σκέφτομαι, αγαπάω πολύ και εδώ και λίγα χρόνια έχω βάλει τη λογική κόντρα στο συναισθημα! Το κάνουμε αυτό οι ανθρωποι που έχουμε πληγωθεί.. Νόμιζα λοιπόν ότι επειδή εγώ ήμουν λευκό χαρτί απέναντι στους αλλους, ότι θα ήτανε και αυτοί μαζί μου. Δυστυχώς. Ο κόσμος δεν είναι αυτός που νομίζει η καρδιά μας. Ο κόσμος ειναι μπουρδέλο και μαζί με αυτόν και οι ανθρωποι του. Σε αυτό το μπουρδελο λοιπόν εγώ δε γουστάρω να ζω και να καταπατάμαι. Θέλω να έχω τα ηνία της ζωής μου. Έχω λοιπόν μια καρδιά που τη φιλοξενώ μέσα μου και είναι υποχρέωση μου να την προστατέψω από τους γύρω άκαρδους που θα κάνουν τα πάντα, λες και το κάνουν επίτηδες, για να με πληγώσουν. 
Δεν είμαι εύκολος άνθρωπος λοιπόν. Έμαθα, ή μαλλον η ζωή μου έμαθε να φιλτράρω τους ανθρώπους και να σκανάρω τις προθέσεις τους. Και από πολύ νωρίς να αντιλαμβάνομαι αν αυτό το νταραβέρι θα οδηγήσει πουθενα ή θα οδηγήσει μόνο εμένα στον πάτο. Εντάξει δεν κάνω και κάτι δύσκολο. Τους τομαριστές ανθρώπους τους ξεχωριζεις από χιλιόμετρα! Αυτοί που θα σου παίξουν πουστιά αρκεί να περνάει ο κώλος τους καλά εχουν μια μυρωδιά, μια μπόχα... Βρωμάνε εγωισμό. Αυτούς λοιπόν τους μυριζεσαι απο μακριά.
Θεωρούμαι λοιπόν δύσκολος ανθρωπος γιατί δε θα βάλω νερό στο κρασί μου για τον οποιοδήποτε. Δε θα αλλάξω την καθημερινότητα μου για καποιον που δεν το αξίζει. Και δε θα σταματήσω να αγαπάω τον εαυτό μου ( που με τόσο κόπο κατάφερα έστω να συμπαθήσω) για καποιον που δεν έχει καν καρδιά πόσο μάλλον δυναμη να με αγαπήσει. 
Ξερω όμως οτι όταν θα έρθει αυτός ο ένας.....αυτός που θα αγαπήσει εμένα και αυτό το "δύσκολο" που είμαι, τότε θα ενωθούμε και πλεον θα είμαστε ένα. Αυτό θέλω. Το ένα. Αυτό που λέει και ο Καζαντζάκης. Αυτό που δεν το βλέπεις κατά τη διάρκεια της ζωής σου γιατί όλες οι σχέσεις σε πληγώνουν. Οικογένεια, φίλοι, γνωστοί, γκόμενοι. Αλλά ξέρεις τί; Εγώ δεν τον γουστάρω τον ρεαλισμό του κόσμο. Θέλω να ζώ το όνειρο. Αυτό να κάνεις και εσύ. Και στο τέλος του ονείρου βρίσκεις τον προορισμό σου. Και εκεί δεν υπαρχει ούτε συμπόνια ούτε απλή καλοσύνη. Υπάρχει αγάπη. Και εκεί είστε και οι δυο ίσοι και δε μετράτε και δε ζυγίζετε και δεν μετανιώνεις κάθε φορά που του δίνεις τα πάντα.

Μην αλλάξεις λοιπόν. Μην προσαρμοστείς. Μην αρκεστείς στο λίγο. Μη χαραμίσεις αυτό που κρύβεις μεσα σου για λίγη συμπάθεια, για δείγμα αγάπης. Να ζητάς και μα απαιτείς να πάρεις αυτό που αξίζεις. Και αν δεν έχεις καταλάβει το τί αξίζεις αναθεώρησε και βαθμολόγησε τον εαυτό σου ξανά. Μην το ρίξεις στο μέτρημα ομως. Μην τον μειώσεις όμως όπως σου έκανε ο πρωην σύντροφος, ο πρωην φίλος, ίσα ίσα καλόμαθέ τον λίγο. Αγάπησε τον πολύ.

Πάω μα γίνω κολοκύθα.
Με ειλικρινή καρδιά.
ΣΤ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γιατί με έκανες να σε ερωτευτώ αν ήταν να φύγεις;

Ο Νίτσε και η άποψή του για τις γυναίκες!

Μη Φοβάσαι να Μείνεις Κλεισμένη.