Lucky Blonde

Σκληραίνουμε ρε γαμωτο όσο μεγαλώνουμε! Γινόμαστε άλλοι. Ξυπνάμε ένα πρωί και ισως δεν γνωρίζουμε καν τον εαυτό μας. Και καθόμαστε να αναλογιστούμε τα χρόνια που πέρασαν και ούτε που καταλάβαμε πώς ξυπνήσαμε ένα πρωί "σκληροί". Να μετά μέσα στις σκέψεις τσουπ τα γεγονότα. Αυτά που σε έκαναν να μην λυπάσαι τίποτα και κανέναν. Ουτε τον ίδιο σου τον εαυτό! 

    Με πιάνει που λες μια ανάγκη για ανασκαφή στα παλιά μου βιβλία. Δεν έψαχνα κάτι συγκεκριμένο απλά να, ήθελα να δω κατά πόσο έχουν αλλάξει οι συγγραφικές μου επιλογές, αν είμαι ακόμα αθεράπευτα ρομαντική και (για να πω την αλήθεια) ήθελα να βρώ κάτι που ισως ειχα διαβάσει χρόνια πριν και να δω αν και τώρα στα 27 πατημένα γαμώ-την-πουτάνα-μου και στη δεύτερη ανάγνωση αντιληφθώ κάτι που τότε ειχα απλά προσπεράσει!