Lucky Blonde

Καλά δεν το συζητώ. Πολλά έχουν αλλάξει με την πάροδο του χρονου και την άφιξη του γήρατος. Αλλά ένα από τα καλά είμαι πως πλεον πανε ματια μου οι εθισμοί, πάνε! Και έχω γίνει, που λες, πολύ συγκροτημένος ανθρωπος και ψύχραιμος. Περιμενω υπομονετικά να αποδείξει και ο καινούργιος γκομενος οτι ειναι μαλακας (καλά ειναι θεμα ημερών πλεον), και δεν ενθουσιάζομαι με τα δυο τρια ψεμματακια τους και γενικά καλά περνάμε ετσι που μας καταντήσαμε να μην πιστεύουμε σε τιποτα και χάθηκε καθε ελπίδα για τον πρίγκιπα του παραμυθιού.

Και να κάθεσαι εσύ μια κιουρία, να σπας το κεφάλι σου να απαντησεις το αιώνιο ερώτημα "Γιατί οι άνδρες είναι τόσο μαλάκες;" (ακούστηκε άκρως φεμινιστικό; αδιαφορώ!) Τυγχάνει, φίλε μου, κάποιες φορές στη ζωή να εχεις σηκώσει και εσύ τους τοίχους σου. Ξέρεις, μετά από τους χιλιάδες κρυάδες που εχεις καταπιεί αμάσητες. Και ενώ εχεις κάνει Μότο σου, και στατους στο φβ (καλά ποιο επίσημο δεν εχει) το άσμα "θέ μου τη δεύτερη φοραααά που θα ρθω για να ζηηηησω, όσο η καρδιά κι αν λαχταραααά, ΔΕ ΘΑ ΞΑΝΑΓΑΠΗΣΩ", έρχεται και σου χτυπά τον τοίχο σου ένας τυπάς. Που ναι ναι, όμοιο του δεν εχεις ξαναματαδεί ούτε ξαναματαγνωρίζει (φτιαχνω και λέξεις απο τη συγψυση) και αντιλαμβάνεσαι οτι ο τοίχος σου ήταν, στην καλύτερη περιπτωση, φτιαγμένος από άχυρα. (Και το ντεμέκ μυαλό σου από άχυρα ειναι επίσης)