Πάνε οι εποχές που εθιζόμουν με ανθρώπους !

Καλά δεν το συζητώ. Πολλά έχουν αλλάξει με την πάροδο του χρονου και την άφιξη του γήρατος. Αλλά ένα από τα καλά είμαι πως πλεον πανε ματια μου οι εθισμοί, πάνε! Και έχω γίνει, που λες, πολύ συγκροτημένος ανθρωπος και ψύχραιμος. Περιμενω υπομονετικά να αποδείξει και ο καινούργιος γκομενος οτι ειναι μαλακας (καλά ειναι θεμα ημερών πλεον), και δεν ενθουσιάζομαι με τα δυο τρια ψεμματακια τους και γενικά καλά περνάμε ετσι που μας καταντήσαμε να μην πιστεύουμε σε τιποτα και χάθηκε καθε ελπίδα για τον πρίγκιπα του παραμυθιού.

Και πες οτι με μαθηματική ακρίβεια  ταιριάζεις με τον αλλον και λες παμε να το προσπαθήσουμε (καλά εδω γελούν και οο πέτρες), δεν μπορω ρε φιλε να εφιστώ. Μου ειχε παρει παρα πολυ καιρο, μετά τη μια και μοναδική σχεση που ειχα ερωτευτεί, να πατήσω παλι στα ποδια μου και να θέσω τις πρωτεραιοτητες μου. Έμαθα λοιπόν να αγαπάω εμενα πρωτα, να παρέχω στον εαυτό μου ο,τι χρειαζεται (χωρις να περιμενω κάποιου τα αρχιδια να κρεμαστώ) και να μπορω οτι με ποναει να το βγάλω απο τη ζωη μου και την καθημερινότητα μου. Ετσι λοιπόν, ελληνικέ λαέ, μην περιμένεις να λυγίσω και να την πατήσω με τον κάθε τυχαίο. Δεν υπαρχει πλεον γυρισμός. Από άκρως συναισθηματική εχω καναντησει άκρως κυνική και ισως να μου βγει και σε κακό. Αλλά οταν βλεπεις πως κανένας ανδρας δε θα φροντίσει να μη σε πληγώσει, δεν πρεπει να βρεις τον τροπο να μην αφήσεις εσυ τον εαυτό σου να πληγωθεί; 

Πλεον το να ξεπεράσω μια καψουρα ειναι τοσο απλό όσο το να μου πέσει ο πυρετός. Καταρχήν την βλεπω την "αδιαθεσία" να πλησιάζει απο καιρο πριν. Όταν ερχεται η ωρα και ανεβαίνει ο "πυρετός" (και εξαφανίζεται το γαιδουρι με την καθε γελοία δικαιολογια παραμάσχαλα) παιρνω αντιπυρετικό και τελος. Το αντιπυρετικό του καθενός επιτρέπεται να ειναι οτι σας βολεύει και δεν κρίνουμε κανεναν για το τί θα κάνει για να ξεπεράσει τον Γκαρί (το γαϊδουράκι του Γουίνι). Ετσι λοιπόν αν θες εσυ να παρεις ολη την πολη, με για σου με χαρά σου και δωρο ενα κουτί προφυλακτικά. Απλώς σκέψου οτι επειδη υπαρχει μεγαλη πιθανότητα και ο επόμενος να ειναι σταρχιδιαστής-μαλακιστής, μην τους παρεις ολους και δεν εχεις για τον επόμενο ή εστω ασε και τιποτα για καμια αλλη.

Αν λοιπόν αγαπητε σε δυσκολεύει το οτι ειμαι πολυ κουλ με τη ζωη μου και τα θελω μου. Σορρυ κιολας. Και αν ειμαι αυτόνομη και εχω δικό μου μπουφάν για το σκί και δεν περιμενω να βγω φωτο προφιλ με το δικό σου, και αν με ξέρουν στο Καιμακτσαλαν και δεν περιμενω να κλεισεις εσύ δωμάτιο. Τί να κανουμε αγαπητε; πρόλαβε να μας πληγώσει ο προηγούμενος και να μας μάθει πόσα ΔΕΝ πρεπει να δίνουμε στον αλλον γιατι φεύγετε και τα παίρνετε μαζι σας και μας αφήνετε εμας κενές συναισθηματικά να ψάχνουμε μετα να γεμίσουμε τις καρδιές μας. Θυμαμαι οταν ειχα χωρισει από μια σχεση 3 χρόνων, ετυχε να μιλήσω με τον τοτε πρωην μου μετά απο 5 μήνες απο τον χωρισμό. Και με ρώτησε: Τί γινεται; παιζει τιποτα στη ζωή σου; και του απαντήσα απλως: Οχι. Δεν εχω τιποτα αλλο να δώσω. Τα ειχα δωσει όλα σε σενα και ξεμεινα.

Και καπως ετσι ηταν όντως. Αλλα δε θελω να ξαναγίνει ετσι. Γιατι φροντίζω. Προλαβαίνω. Και αυτο θα επρεπε να κανουμε ολες μας. Και εντάξει για να κόψω το δραματικό και οτι οι ανδνρες ειναι μονο οι μαλακες, παραδεχομαι πως και εγω τα εχω κανει αυτα σε αλλους. Γιατι τελικα ισως απλως στη ρημάδα τη ζωη ψάχνουμε όλοι να βρούμε καποιον να ρουφήξουμε το συναισθημα που μας ρούφηξε εμας ο προηγούμενος. 

Η γιαγιά μου έλεγε: Ο άνδρας πρέπει να σε ξέρει από τον λαιμό και κάτω. Ποτέ τί σκεφτεσαι! 

Νύχτες.

Πάω μα γινω κολοκύθα.

ΣΤ